بررسی تعارض سند ۲۰۳۰ در مواجهه با حدیث علو

یکی از الزامات الحاق به کنوانسیون ها و اسناد بین المللی در جمهوری اسلامی ایران، موافقت محتوای آن با اسناد بالادستی نظام اسلامی به ویژه شرع و قانون اساسی می باشد. یکی از اسناد چالش برانگیز و محل مناقشه در سالیان اخیر، سند ۲۰۳۰ آموزش یونسکو و سند پشتیبان آن، یعنی سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ مجمع عمومی ملل متحد است. بر اساس دیدگاه مخالفان پذیرش سند ۲۰۳۰، این سند بر مبنای انگاره های لیبرالیستی و فردگرایی، سیاست های آموزشی فرهنگی خود را به کشورهای جهان تحمیل می نماید. ازاین رو، هدف مقاله پیش رو بررسی امکان تصویب سند ۲۰۳۰ از جنبه تقنینی و سیاستگذاری در برخورد با حدیث علو و برتری اسلام می باشد. نتایج این پژوهش حاکی از این است که طبق حدیث شریف «الاسلام یعلو ولا یعلی علیه»، هرگونه پذیرش و التزام به اسناد و پروتکل های بین المللی باید به نحوی باشد که منجر به سلطه غیرمسلمانان بر ساختار فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه اسلامی نگردد. در این بین، پذیرش سند ۲۰۳۰خسارات جبران ناپذیری بر منابع فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کشور جمهوری اسلامی ایران به همراه دارد و راه را بر تسلط بیگانگان هموار می سازد، بنابراین پذیرش سند ۲۰۳۰ در تنافی مطلق با آموزه های فقهی به ویژه حدیث شریف علو می باشد.

کلیدواژه ها:

اسناد بین المللی ، سند توسعه پایدار ، سند ۲۰۳۰ ، تقنین ، حدیث علو