مطالعه روشهای مستقیم و غیرمستقیم تعیین ترکیب تارهای عضلانی -مروری نظامند

مقدمه: توزیع نوع فیبر عضلات تا حد زیادی از نظر ژنتیکی تعیین می شود. هر فرد ممکن است درصد متفاوتی از تارهای عضلانی را دارا باشد. امروزه نوع فیبر عضلانی برای ورزشکاران مسئله ای مهم است. عموما اعتقاد بر این است که افراد در طیف گسترده ای از فیبرهای عضلانی قرار دارند. این طیف عمدتا از کند انقباض تا عمدتا تند انقباض را شامل میشود. برای تعیین ترکیب تارهای عضلانی روش های مستقیم و غیر مستقیم زیادی وجود دارد.روش شناسی: جستجوی مقالات مورد استفاده در مطالعه حاضر در پایگاه های داده Science Direct، Google scholar، Springer، PubMed از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۱ انجام شد. برای جستجو از کلید واژهای تخمین نوع تار - بایوپسی و روشهای متقابل - روشهای مستقیم و غیرمستقیم تعیین نوع تار استفاده شد. بعد از بررسی ها بر اساس معیار های ورود تعداد ۱۵ مقاله برای بررسی نهایی انتخاب شد.نتایج: مطالعه حاضر نشان داد روش های مستقیم و غیرمستقیم تعیین تارهای عضلانی به صورت روش های تهاجمی و غیر تهاجمی (مستقیم-غیرمستقیم) انجام میشود. از جمله روشهای تهاجمی و مستقیم بایوپسی عضله است و از جمله روشهای غیرمستقیم میتوان به Tensiomyography ، طیف سنجی رزونانس مغناطیسی((MRS از محتوای کارنوزین، مکانومیوگرافی((MMG با توجه به ویژگی های ارتعاشی انقباض ماهیچه های اسکلتی ، تخمین با استفاده از روش ۱RM اشاره کرد. روشهای غیرمستقیم برای برآورد ترکیب فیبر عضلانی ، روشهای جایگزینی را ارائه میدهد که میتواند در برابر روشهای مستقیم معتبر باشد. روشهای بررسی شده دارای معایبی بوده که می توان به پرهزینه بودن ، مشکل بودن اجرای روشها و نیاز به اپراتور آموزش دیده و یا در برخی روشها تاثیر تغذیه آزمون شونده ها و عضلات مورد بررسی بر نتایج اثر گذار بوده است.بحث و نتیجه گیری: بایوپسی تخمینی ضعیف از کل توزیع نوع فیبر ماهیچه ای است و برای برآورد مناسب توزیع نوع فیبر ماهیچه ای، بایوپسی های متعدد مورد نیاز بود. در روش برآورد غیر مستقیم به طور مثال تخمین با استفاده از روش ۱RM مزیت مهم این بود که برخلاف روش بایوپسی ، به عضله آسیبی نمیرسید و قابلیت تکرار پذیری بالا ، انجام پذیری در نمونه های بسیار زیاد و قابل اجرا بودن در خارج از محیط آزمایشگاه از ویژگی این روشها بود.