بررسی و مقایسه توزیع عدم فعالیت ورزشی، ورزش آماتور و حرفه ای مبتنی بر جنسیت

هدف پژوهش پیشرو مقایسه توزیع عدم فعالیت ورزشی، ورزش آماتور و حرفه ای مبتنی بر جنسیت بود. روش پژوهش پیشرو توصیفی از نوع زمینهیابی است. جامعه آماری آن تمامی مردم ساکن در کشور ایران بودند که از این جامعه و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۶ مرکز استان انتخاب شدند (هر شهرستان ۵۰۰ آزمودنی) سپس سعی شد مبتنی بر فراوانی جنسیت و ردهی سنی در هر شهر یا شهرستان این سوال از افراد پرسیده شود که: آیا ورزش میکنید؟. این سوال دارای سه گزینه شامل خیر - بله در حد آماتور - بله در حد حرفه ای بود. همچنین از سوی دیگر، به دلیل شیوع ویروس کرونا، سرعت دهی در جمعآوری داده ها و نیز دسترسی آسانتر به افراد، این سوال در فضای مجازی از آنها پرسیده شد. نمونه به صورت کلی شامل ۲۹۰۲ آزمودنی بود. نتایج نشان داد در مردها ۴۱۷ نفر (۴۶/۸۰) عدم فعالیت روزشی، ۳۳۹ نفر (۳۸/۰۵) ورزشکار آماتور، و ۱۳۵ نفر (۱۵/۱۵) ورشکار حرفه ای میباشند. همچنین در خانمها ۱۲۱۹ نفر (۶۱/۷۲) عدم فعالیت ورزشی، ۶۰۲ نفر (۳۰/۴۸) ورزشکار آماتور، و ۱۵۴ نفر (۷/۸۰) ورزشکار حرفه ای هستند. به صورت کلی نیز ۱۶۳۶ نفر از آزمودنیها (۵۷/۰۸) عدم فعالیت روزشی، ۹۴۱ نفر (۳۲/۸۳) ورزشکار آماتور و ۲۸۹ نفر (۱۰/۰۸) ورزشکار حرفه ای محسوب میشوند. همچنین در نگاهی کلیتر، ۷۵۶ نفر از خانمها (۳۸/۲۸)، ۴۷۴ از آقایان (۵۳/۲۰) و ۱۲۳۰ نفر از آزمودنیها (۴۲/۹۲) فعالیت ورزشی داشتند. بنابراین با توجه به آمارها، سیاستگذاری، برنامه ریزی و اقدام جهت افزایش تمایل ایرانیان به فعالیت ورزشی به صورت عمومی و حرفه ای به ویژه برای خانمها جدی به نظر میرسد چراکه فعالیت ورزشی و شادابی جسمانی با سلامت روانی و کاهش بیماریها همبسته است و در نهایت میتواند شادابی جامعه را افزایش دهد و در پیشرفت آن نقش موثری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ورزش ، آماتور ، حرفه ای ، جنسیت.