استانداردسازی صید در واحد تلاش در ماهیگیری چندگونه ای و چندابزاری در آبهای جنوب ایران

ارزیابی جوامع ماهی اغلب بر اساس نمونه برداری با چند ابزار صید یا نمونه برداری است. با این حال، روشهای چند متغیره مورد استفاده برای ارزیابی ساختار و ترکیب جوامع ماهی نسبت به تفاوت ها در مقیاس نسبی شاخص ها یا معیارهای فراوانی بدست آمده با روش های مختلف نمونه برداری حساس هستند. این امر ترکیب و تلفیق داده ها از چند ابزار صید و روش های مختلف نمونه برداری را به چالشی جدی تبدیل می کند. در مطالعات ارزیابی ساختار جوامع ماهی و بررسی روند جمعیت یا ارزیابی ذخایر ماهی، چند روش برای ترکیب داده های CPUE حاصل از چند ابزار صید یا نمونه برداری وجود دارد. در این مطالعه ۳ روش استناداردسازی تلاش صیادی و CPUE بدست آمده از چند ابزار صید معرفی و با یکدیگر مقایسه می شوند. این روش ها عبارتند از استاندارد CPUE با یک مقیاس نسبی، روش SpeciesMax و روش MGMS بر اساس این مطالعه، ما احساس می کنیم که روش GMS برای تجزیه و تحلیل ساختار جوامع ماهی مناسب تر است زیرا در این روش هم الگوهای فراوانی نسبی در بین گونه ها در داخل هر مشاهده و هم الگوهای فراوانی گونه ها در بین مشاهدات حفظ می کند. همچنین نتایج نشان داد که ضریب تغییرات داده های CPUE استاندارد شده با روش MGMS با داده های اصلی CPUE (قبل از استانداردسازی) یکسان است.

کلیدواژه ها:

استانداردسازی ، صید در واحد تلاش ، صید چند ابزاری ، ساختار و روند جمعیت