تبعیض علیه مبتلایان به ایدز از منظر محدودیت های مسافرتی در حقوق بین الملل

زمینه و هدف: از آغاز همه گیر شدن بیماری ایدز، محدودیت های مسافرتی در رابطه با مبتلایان به اچ آی وی و ایدز مورد اعمال قرار گرفته است. با این حال بسیاری از نهادها و برنامه های سازمان ملل متحد از جمله سازمان بهداشت جهانی قویا با اعمال این محدودیت ها مخالفت کرده و اتخاذ محدودیت های مزبور را غیرموثر، هزینه بر و تبعیض آمیز دانسته اند. این محدودیت ها اغلب در قالب قانون موضوعه با یک دستورالعمل اجرایی است و از متقاضیان ورود به کشور خواسته می شود که به انجام آزمایش تشخیص اچ آی وی رضایت دهند. روش: این پژوهش مبتنی بر روش کتابخانه ای و توصیفی تقریر یافته است. یافته ها و نتایج: حمایت از سلامت عمومی و اجتناب از صرف هزینه های اقتصادی از مهم ترین توجیهات اتخاذ چنین سیاستی است. با این وجود درستی این سیاست بنا بر ادله تفصیلی ارائه شده به شدت محل تردید است. اداره ایدز سازمان ملل نیز قویا مخالف اجرای این نوع محدودیت بوده و اعمال آن را در تحقق اهداف سیاست گذاران کشورها عقیم دانسته است. ایالات متحده که روزگاری از سخت ترین قوانین محدودیت آفرین برای ورود مبتلایان به ایدز برخوردار بود، محدودیت های قانونی را به حداقل رسانده است. در ایران نیز چنین محدودیتی رسما اعمال نمی گردد.

کلیدواژه ها:

ایدز ، سفر ، محدودیت ، تبعیض