اصول و راهبرد امام علی علیه السلام در مدیریت بحرانهای سیاسی اجتماعی

امروزه بیشتر دانشمندان به دنبال الگویی برای مدیریت بحرانهای سیاسی اجتماعی هستند. از آنجا که اصول و راهبردهای ارائه شده آنها اغلب خاستگاه غربی و غیر بومی دارد، با روش و سبک مدیریتی ائمه معصومین (علیهم السلام) متفاوت است. این مقاله به دنبال پاسخ به این سوال اصلی است که اصول و راهبرد مدیریتی حضرت امام علی(ع) در حل بحرانهای سیاسی و اجتماعی زمان خود چه بوده است. در این راستا فرضیه مقاله عبارت است از اینکه امام علی(ع) با مدیریت بر قلوب و اصلاح رابطه خود با خود و خود با خدا و باتوجه به شرایط و موقعیت زمان با سبکی از مدیریت آرام، متعادل و پیشگیرانه و مهارکننده به رفع بحرانهای سیاسی و اجتماعی زمان خود پرداخته است. در این مقاله فرضیه یادشده به انضمام اصول مدیریتی حضرت علی(ع) با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و بر اساس بررسی اطلاعات کتابخانه ای و سخنان و سیره حضرت در نهج البلاغه و تطبیق آن با نظریات موجود در مورد مدیریت بحران ثابت شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، اصول مدیریت بحران ، بحران های سیاسی اجتماعی ، نهج البلاغه ، امام علی(ع)