بررسی نقش آمایش سرزمین درفرآیند مدیریت بحران

آمایش سرزمین، چیدمان منطقی عناصر موجود در سرزمین اعم از جمعیت، فضا، امکانات، خدمات و فعالیت ها در بهترین وضعیت ممکن جهت تنظیم کنش متقابل بین عوامل انسلنی و عوامل محیطی به منظور نیل به عدالت و پیشرفت تمامی مناطق به موازات یکدیگر و بهره مندی عادلانه آحاد جامعه از ثروت و امکانات ملی است. ریشه بسیاری از بحران های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و ... عدم توجه تصمیم گیرندگان به این مقوله بسیار مهم و حیاتی است. این برنامه ریزی که تلفیقی از سه علم جغرافیا، جامعه شناسی و اقتصاد است، می تواند به مدیران در تمامی مراحل فرآیند مدیریت بحران کمک کند و نقش اساسی و بنیادی ایفا کرده و اساسا مانع از وقوع و تشدید بحران شود. این مقاله با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای و روش توصیفی – تحقیقی ضمن ارائه تاریخچه موضوع مورد مطالعه به ارزیابی نقش آمایش سرزمین در فرایند مدیریت بحران پرداخته است. یافته ها حاکی از آن است که با آمایش سرزمین کشور می توان به خوبی بحران های پیشرو را مدیریت نمود و آسیب هایسرزمینی را کاهش داد. همچنین در پی آن هستیم که ضمن تعریف و ارائه تاریخچه ای از آمایش سرزمین، چگونگی ارتباط و نقش آن را در فرآیند مدیریت بحران تبیین نماییم.

کلیدواژه ها:

کلید واژه ها: آمایش سرزمین ، بحران ، مدیریت بحران