تاریخچه رسوبگذاری و پس از رسوبگذاری عضو گوری در جنوب خاور حوضه رسوبی زاگرس

در حوضه رسوبی زاگرس، بیشترین ستبرا از کربنات­های عضو گوری در رخنمون­های خاور منطقه بندرعباس قابل اندازه­گیری است. در این پژوهش، عضو گوری در پنج رخنمون در منطقه بندرعباس مورد مطالعه چینه­شناسی و رسوب­شناسی قرار گرفت. عضو گوری در رخنمون­های مورد مطالعه شامل سنگ آهک با میان لایه­های مارن است و ستبرای آن از ۵۴۰ متر در رخنمون هندون در خاور منطقه بندرعباس تا ۵۲ متر در رخنمون نخ در باختر منطقه بندرعباس متغیر است. مطالعات رخساره­ای و استفاده از نسبت­ ۸۷Sr/۸۶Sr (مقادیر ۷۰۸۵۲۲/۰ و ۷۰۸۷۹۰/۰)، در لایه های سنگ آهکی قاعده این عضو بیانگر شروع رسوب­گذاری این نهشته­ها در فاصله زمانی بوردیگالین و لانگین و در قالب ۶ رخساره کربناته است. مطالعات صحرایی و توزیع رخساره­ها بیانگر یک سکوی کربناته از نوع شلف برای رسوب­گذاری نهشته­های کربناته عضو گوری در منطقه بندرعباس است. مطالعات سنگ­نگاری و تجزیه های ژئوشیمیایی عنصری (استرانسیم، منگنز و آهن) و ایزوتوپی (اکسیژن و کربن) نیز بیانگر تاثیر فرایندهای دیاژنزی دریایی و تدفین کم­ژرفا با منشا سیال‎های بیشتر دریایی روی نمونه­های کربناته عضو گوری پس از رسوب­گذاری است. مقایسه مقادیر ایزوتوپ­های اکسیژن و کربن نمونه­های عضو گوری با محدوده ایزوتوپ­های اکسیژن و کربن متعلق به کربنات­های کلسیتی دریایی میوسن پیشین تا میانی و همچنین تغییرات بیشتر در مقادیر ایزوتوپ اکسیژن (میان ۱۹/۱- تا ۳۹/۵- بخش در هزار) و تغییرات کمتر در ایزوتوپ کربن (میان ۲/۲ تا ۰۵/۱- بخش در هزار)، بیانگر تاثیر سیال های تدفینی کم­ژرفا (فریاتیک دریایی) روی نمونه­های کربناته عضو گوری است.

کلیدواژه ها:

رخساره کربناته ، ژئوشیمی ، عضو گوری ، میوسن ، زاگرس