مبانی فرزندکشی از دیدگاه روانی در جامعه با نگاه مسئولیت کیفری

قانون کیفری در سیاست جنایی به عنوان مهمترین ابزار از جایگاه ویژه برخوردار است. اصول سیاست کیفری هر کشور درحقوق کیفری موضوعه آن و در میان قواعد و مفاهیم مندرج در آن انعکاس می یابد. هر قانونی کیفری با وجود تمامی مزایا و منافعی که برای یک جامعه دارد، بدون تردید می تواند خطرساز و افزایش دهنده قدرت دولت باشد. جرم فرزندکشی در کنار هر عنوان، وصف خاصی را متبادر بوده، لکن در کلیت امر، استنباط از نظر مقنن، متاثر از توجه به قواعد خاصی در جرم دانستن افعال بوده و در حقوق کیفری ایران، این فرض اجتناب ناپذیر، منصرف بر عمومات اسلام و فقه حاصل از آن است و جرم فرزندکشی را فرآیندی دانسته اند که به موجب آن قانونگذار با در نظر گرفتن هنجارها و ارزش های اساسی جامعه و با تکیه بر مبانی نظری مورد قبول خود و طبعا متاثر از نظام عقیدتی مشخص، فعل یا ترک فعلی را ممنوع و برای آن ضمانت اجرای کیفری وضع می کند، بر این اساس، جرم انگاری فرزندکشی امری مبتنی بر علوم زیر ساختی همچون فلسفه حقوق، فلسفه سیاسی و علوم اجتماعی است. لذا مبنا و اتکاء جرم فرزندکشی بر مفاهیمی چون اخلاق، حق، عدالت و قدرت و نهایتا آزادی بوده و اهداف ناشی از آن، ناظر به تلقی دولت از رفتارهای مغایر هنجارهای مسلم اجتماعی است.