تحلیل ناهمسانی جنبشی گسل دورود(جنوب باختر ایران)، با استفاده از فرکتال، کرنل و ریخت زمین ساختی

گسل دورود به عنوان یکی از مهم ترین قطعات لرزه زای گسل جوان اصلی زاگرس از نزدیکی منطقه ارجنگ در یک روند شمال باختری - جنوب خاوری تا بروجرد امتداد یافته است. به منظور تعیین ناهمسانی جنبشی گسل، از تحلیل فرکتالی شکستگی ها، روکانون زمین لرزه ها و آبراهه ها از روش مربع شمار استفاده شد. بدین منظور محدوده مورد بررسی براساس اختلاف در توزیع شکستگی ها و روکانون زمین لرزه ها به دو بخش تقسیم گردید. ابعاد فرکتالی شکستگی ها، آبراهه ها و روکانون زمین لرزه ها محاسبه و سپس با یکدیگر مقایسه شده است. از روش توزیع چگالی کرنل با بررسی روکانون زمین لرزه ها و آبراهه ها در طول گسل به میزان عملکرد ناهمسان آن، همچنین در خاتمه با تحلیل شواهد ریخت زمین ساختی ها تعیین مقدار جابجایی های تجمعی افقی، قائم و خالص پرداخته شد. نتایج فرکتال شکستگی ها، آبراهه ها و زمین لرزه نشانگر بودن که بخش شمالی به عنوان پویاترین بخش گستره شناسایی شد. تحلیل فرکتالی نشان داد که بخش شمالی به عنوان پویاترین بخش گستره شناسایی شد، همچنین نتایج تحلیل کرنل و شواهد ریخت زمین ساخت بیانگر اینست گسل با عبور از واحدها با سن های مختلف رفتار گوناگونی نشان می دهد و مقادیر زوایه ریک بدست آمده در طول گسل متفاوت بوده بر این اساس گسل طبق نتایج حاصل سه قطعه با طول های مختلف قابل تقسیم بندی است، چنانچه مقدار ریک قطعات ۱و۲ به ترتیب °۱۶/°۱۲۶و°۲۲/°۱۲۴و طول قطعات به ترتیب ۱۸ و ۴۹ کیلومتراست، با توجه به بالا بودن مقادیر ریک (بیشتر از °۱۰) مولفه شیب لغز تاثیر غالب تری نسبت به راستالغزی در این دو بخش داشته و مقدار زوایه ریک °۴/°۱۳۱در قطعه ۳ با طول قطعه ۴۴ کیلومتر است.

کلیدواژه ها:

گسل دورود ، گسل جوان اصلی زاگرس ، فرکتال ، ریخت زمین ساختی ، کرنل