نقدی بر شرح مهری بهفر بر جلد اول شاهنامه

یکی از متون ارزشمند زبان فارسی شاهنامه است که بارها تصحیح و چاپ شده است. با وجود اهمیت این اثر، شروح کامل و جامعی برای آن نوشته نشده است. در چند دهه اخیر چند شرح جامع بر شاهنامه تالیف شده است. از آنجا که این شروح در دسترس دانشجویان و علاقه مندان به شاهنامه قرار دارد و مراجعه کنندگان به این آثار عموما متن و گزارشهای ارائه شده را می پذیرند، لازم و ضروری است که این شروح بازخوانی، تحلیل و نقد بشوند. در نوشتار حاضر سعی شده است یکی از این شروح یعنی شرح مهری بهفر بر جلد اول شاهنامه در بوته نقد قرار بگیرد. شرح ایشان مزایای بسیاری دارد از جمله اینکه همه ابیات شرح شده اند، اصطلاحات و ترکیبات کنایی هر بیت در ذیل همان بیت شرح شده و اصل واژگان پهلوی بیشتر لغات نیز آوانگاری شده اند. اما با این وجود نواقص و ایراداتی در شرح ایشان راه یافته است که در تحقیق حاضر به روش تحلیلی- انتقاداتی برخی از آنها نشان داده شده است. مهم ترین ایراد کار شارح توجه نکردن به روایت کلی داستان و جزئیات رویدادها در داستانهاست. اشتباهات شارح را می توان در چند محور اصلی دسته بندی کرد: ابهام در جمله بندی، یکی نبودن شرح در ابیات یکسان و همانند، شرح بخشی از بیت، ارائه تفسیر نادرست از ابیات، اشاره نشدن به منابع، توجه نداشتن به ترتیب نثری ابیات.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، جلد اول ، مهری بهفر ، جلال الدین کزازی.