بازتاب داستان خضر (ع) در دیوان اشعار طبیب اصفهانی

اغلب شاعران جهان اسلام، بنا به دلایلی از قبیل: پند و اندرز، تقدس بخشیدن به اشعار خویش، خلق معانی زیبا و تصاویر بدیع به سرگذشت پیامبران و اسامی آنها اشاره کرده اند. از میان پیامبران، حضرت خضر (ع)، سرگذشت و رویدادهای زندگانی وی از قبیل رفتن به ظلمات، دست یافتن به چشمه بقا (آب حیوان) و داشتن عمر جاودانی در اشعار شاعران و آثار نویسندگان بازتاب گسترده ای داشته است. میرزا عبدالباقی اصفهانی متخلص به طبیب نیز از جمله شعرای نامی قرن دوازدهم و دوره بازگشت ادبی است که با بهره گیری از اوصاف و زندگی پیامبران اشعار خویش را متبرک س اخته و در خلق تصویرهای شعری از پیامبرانی مانند یوسف، سلیمان نبی، موسی، عیسی، نوح و خضر علیهما السلام نام برده و بهره مند شده است. این پژوهش در صدد معرفی این شاعر و بررسی و تحلیل بازتاب اوصاف و زندگی حضرت خضر (ع) در اشعار طبیب اصفهانی است. وی در دیوان اشعار خود ۱۱ بار به طور مستقیم از خضر (ع) نام برده و بخش هایی از داستان او را بازگو کرده است. طبیب در اشعار خود از آب حیات با عناوین مختلفی نام برده و از حضرت خضر (ع) به عنوان دلیل راه، هدایتگر، راهنما و رهبر گمگشتگان یاد کرده و به عمر طولانی و جاودانگی ایشان نیز اشاره ای کرده است. کاربرد هنرمندانه و آگاهانه داستان خضر (ع)، آب حیات و ... سبب تحسن تاثیر و گیرایی کلام طبیب در دیوان اشعارش شده و در ماندگاری و شهرت شعری وی نقش بسزایی داشته است.

کلیدواژه ها:

شعر فارسی ، طبیب اصفهانی ، داستان خضر ، آب حیات