رابطه ویژگی های شخصیتی با بهره وری با تاکید بر نقش میانجی هیجان پذیری در تدریس (مطالعه موردی( اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد تبریز

از جمله عواملی که باعث افزایش عملکرد سازمانی و بهره وری می شود شخصیت افراد می باشد. سازش و هماهنگی بین نوع شخصیت و نوع محیط باعث سازگاری بیشتر با شغل و حرفه می گردد که به نوبه خود به عملکرد سازمانی مثبت منجر می شود. همچنین هیجان پذیری می تواند یک پیش بینی کننده مهم برای برخی پیامدهای سازمانی مانند ارتقا یا تقلیل بهره وری نیروی انسانی را نمایان کند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با بهره وری با تکید بر نقش میانجی هیجان پذیری در تدریس در اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحدتبریز بود. این تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری ۵۰۴ نفراز اعضای هیات علمی دانشگاه­ آزاداسلامی واحدتبریز در سال ۱۳۹۴ بودند. حجم نمونه از جدول مورگان و فرمول کوکران برابر با ۲۷۲ نفر محاسبه شد. روش نمونه گیری، تصادفی- طبقه ای بود. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های ویژگی های شخصیتی نئو فرم ۶۰ سوالی، مقیاس هیجان پذیری در تدریس ویلاویسنسیو و پرسش نامه بهره وری آچیو استفاده گردید. همچنین از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. پژوهشگر دریافت که بین ویژگی های شخصیتی به ترتیب با سازگاری، وجدان، روان رنجورخویی، برون گرایی و دلپذیربودن با سطح اطمینان ۳۷۲/۰، ۴۱۲/۰، ۱۱۲/۰، ۳۷۱/۰ و ۲۱۵/۰ با بهره وری رابطه وجود دارد. ویژگی های شخصیتی به ترتیب با سازگاری، وجدان، روان رنجورخویی، برون گرایی و دلپذیربودن با سطح اطمینان ۲۷۱/۰، ۳۵۱/۰، ۴۱۲/۰، ۳۷۱/۰ و ۳۴۱/۰ با هیجان پذیری در تدریس رابطه وجود دارد. همچنین هیجان پذیری در تدریس باسطح اطمینان ۱۴۹/۰ با بهره وری رابطه دارد. همچنین پژوهشگر نتیجه گرفت بهره وری متاثر از ویژگی های شخصیتی است و هیجان پذیری در تدریس می تواند سبب افزایش یا کاهش آن گردد.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، بهره وری ، هیجان پذیری در تدریس