تبیین ملاصدرا از سعادت و شقاوت انسان، مبنای عقلانی تعلیم و تربیت کاربردی

دستیابی به سعادت هدف نهائی همه تلاش های انسان ها در طول تاریخ است و سعادت انسان در پرتو رسیدن به کمال، حاصل می شود. اختلاف دیدگاه ها در تعریف انسان، ابهام در مفهوم کمال و اختلاف نظرها در منشا سعادت و شقاوت، باعث بوجود آمدن دیدگاه های مختلف در این موضوع شده است. در دیدگاه ملاصدرا انسان تنها با تعلیم و تربیت مبتنی بر فطرت انسانی به کمال واقعی خویش دست می یابد. ملاصدرا سعادت را همچون وجود امری عینی، ذاتی و ذومراتب ومساوق با خیر، لذت، ادراک و وجود معرفی کرده و احکام آنها را به یکدیگر سرایت می دهد و شقاوت نقطه مقابل سعادت است. از نظر ملاصدرا، منشا سعادت حقیقی انسان عقل و معرفت و منشا شقاوت حقیقی انسان، جهل و ناآگاهی است. در این دیدگاه، عقل نظری و عقل عملی ملازم یکدیگرند و نقش عقل عملی، خدمتگزاری عقل نظری است. براین اساس، هدف معرفی دیدگاه ملاصدرا در باره سعادت و شقاوت، به عنوان مبنای عقلانی مباحث تعلیم و تربیت کاربردی است. با تبیین مبانی عقلانی برای تعلیم و تربیت کاربردی، تاثیرگذاری و کارآمدی آن مضاعف می شود. تاکید ملاصدرا به ارزش علم و اهمیت تعلیم همراه با توجه ویژه او به مسئله تربیت، مبین اعتقاد او به تلازم تعلیم و تربیت نفس انسان است