سیاست سنجی رفتار رسانه ای معاویه در برونرفت از بحران مشروعیت سیاسی (با تکیه بر وقعه الصفین)

معاویه برای نشستن بر کرسی خلافت، با بن بست تئوریک، خلانظری و فقر اعتبار اجتماعی مواجه بود. بازخوانی مراسلات معاویه با علی (ع)، فهم ما را نسبت به چیستی استراتژی معاویه برای تکیه زدن به کرسی خلافت، تقویت می کند. دیدگاه ها ومواضع چهرگان سیاست، در پس کلمات و سخنان آنان نهفته است، بنابراین سعی شده استتا از سایه ی عبارات و کلمات نامه ها، به تحلیلدیدگاه و مواضع معاویه، پیرامون منطق مشروعیتی خیزش خلافت خواهانه اش پرداخته شود. این جستار، با تکیه بر مکاتیب موجود در کتاب وقعه الصفین (به دلیل جامعیت و پوشش کامل تری که در گزارش دهی نامه های معاویه به علی (ع) دارد)، و با رویکرد توصیفی-تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که معاویه به منظور برونرفت از بحران مشروعیت سیاسی، از چه روش ها و نگرش هایی برای تقویت منطق مشروعیت اعمال قدرت خود، استفاده کرده است؟از این رو مدعای زیر مورد بررسی قرار گرفته که راهبرد معاویه برای برون رفت از بحران مشروعیت، مابازاء کردن تهی سازی اعتباراجتماعی امام علی (ع) با منزلت جویی و شخصیت یابی برای خود از طریق پیوست با خلفای پیشین بوده است. دستیابی به این مطلب که نقطه ی اتکای منطق سیاسی معاویه، تکیه بر گسست علی (ع) نسبت به خلفای ثلاث بوده؛ دستاورد این پژوهش محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

بحران مشروعیت ، سیاست سنجی ، علی (ع) ، معاویه ، نامه نگاری.