مطالعه مروری اثر بخشی تکنیک های مبتنی بر خودشناسی بر سلامت روان

مقدمه : در بینش اسلام، خودشناسی مفهومی اساسی است و منشا بسیاری از آموزه های اخلاقی و تربیتی می باشد. خودشناسی موجب تنظیم ارتباط انسان در ابعاد چهارگانه ارتباط انسان با خداوند، جهان هستی، سایر انسان ها و خویشتن می گردد. در روان شناسی نیز "خود" یکی از پایه های شخصیت است که در اغلب نظریات شخصیت به آن تاکید شده است. به گونه ای که روان شناسان، خود را نقطه عزیمت اصلاح و درمان شخص، قلمداد نموده اند.اهداف : هدف از پژوهش حاضر مرور پژوهش هایی بودکه برای ارتقاء سلامت روان از تکنیک های مبتنی بر خودشناسی استفاده کرده بودند.روش شناسی پژوهش: در این مقاله ی مروری، بررسی نظام مند کلید واژه هایی مثل سلامت روان، مرور خویشتن، روان شناسی مثبت گرا در عنوان و چکیده مقالات چاپ شده در پایگاه های علمی معتبر بین المللی و علمی پژوهشی داخلی انجام گردید. یافته ها : مرور پژوهش های قبلی در بسیاری از موارد حاکی از اثر بخشی تکنیک های مبتنی بر خود شناسی بر سلامت روان، افسردگی و بهزیستی روانی است. نتیجه گیری: هشیاری و بصیرت انسان نسبت به توانایی ها و ویژگی های خود در ابعاد فردی و اجتماعی ، نقش انگیزشی داشته و جرات و ظرفیت انسان را در مواجهه با موارد و مناسبات زندگی افزایش می دهد. اما این سرمایه هیجانی مثبت نیاز به ترکیب شدن با راهکارهای عملی برای مقابله با استرس و اضطراب دارد.

کلیدواژه ها:

اسلام ، خودشناسی ، روان شناسی ، روان شناسی مثبت گرا ، سلامت روان ، مرور خوویشتن.