منابع معرفت شناختی در حکمت سیاسی متعالی

یکی از مباحث قابل تامل در بعد فلسفه سیاسی نسبت میان معرفت و سیاست می باشد از این جهت نیازمند ژرف نگری و نظریه پردازی اندیشمندان حوزه دین و سیاست می باشد. سیاست را می توان از جهات مختلفی مورد بررسی قرار داد، از این جهت آنچه که مهم تر است بررسی سیاست از چشم انداز شناخت شناسی است.هدف: در این پژوهش هدف کاوش درمورد منابع معرفت شناختی در حکمت سیاسی متعالی می باشد.روش : این پژوهش که از نوع توصیفی تحلیلی و به روش کتابخانه ای است پس از جمع آوری اسناد و مدارک به تحلیل داده ها پرداخته است.نتایج : مبانی معرفت شناسی در حکمت سیاسی شامل اصولی است که فرد و جامعه و نظام سیاسی در نظر و عمل و به دور از امیال نفسانی به تصمیم گیری های کلان و خرد سیاسی پرداخته و بدون توجه به فشارهای داخلی و خارجی در راستای عمل صحیح سیاسی گام بردارد.حکمت سیاسی متعالی مبین نگریستن متعالی به مبانی،مبادی و مباحث سیاسی و سیاست می باشد.گفتگو درباره منابع و ابزار شناخت در حوزه سیاست دینی و سکولار ، نشان می دهد که بر اساس مبانی معرفت شناختی متفاوتی که در این رهیافت می بینیم هم در تعریف منابع شناخت و هم در مقدار معرفت بخشی و واقعیت نمایی منابع اختلاف رخ می نماید. ازاین جهت شایسته است که در موضوع سیاست ، بحث تحلیل منابع را به بحث "مبانی معرفت شناختی" سرایت دهیم تا ضمن تحلیل مبانی هستی شناختی طرفین ، به صورت عمیق تری سرنوشت بسیاری از مناقشات در این بحث روشن گردد.

کلیدواژه ها:

حکمت ، سیاست متعالی ، ، منابع شناخت ، معرفت شناختی.