بررسی رابطه استرس شغلی و قصد ترک خدمت با توجه به نقش رضایت شغلی و خود انگیزشی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر استرس شغلی بر قصد ترک خدمت کارکنان با در نظر گرفتن نقش میانجیرضایت شغلی و نقش تعدیلگر خود انگیزشی می باشد. با استفاده از متغیر استرس شغلی به عنوان متغیر مستقل،رضایت شغلی به عنوان متغیر میانجی و قصد ترک خدمت به عنوان متغیر وابسته و خود انگیزشی به عنوان متغیرتعدیلگر مدل تحقیق شکل گرفته است. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی بوده و برحسب روشتحقیقی توصیفی است که با بکارگیرد ابزار پرسشنامه و روش پیمایشی داده های مورد نیاز جمع آوری شده است.جامعه آماری این پژوهش کارکنان سازمان استاندارد یزد می باشد و از روش نمونه گیری به روش تحلیلمعادلات ساختاری استفاده گردیده و تعداد ۸۰ نمونه قابل قبول جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفادهازنرم انزار pls۳ انجام شده و نتایج پژوهش نشان می دهد که استرش شغلی بر قصد ترک خدمت کارکنان هم بهصورت مستقیم و به صورت غیر مستقیم تاثیر مثبت ومعنا دار دارد و همچنین خود انگیزشی بر رابطه رضایتشغلی و قصد ترک خدمت کارکنان تاثیر گذار است.

کلیدواژه ها:

قصد ترک خدمت کارکنان ، خود انگیزشی ، رضایت شغلی