رابطه استرس و اضطراب با تصمیم گیری و کارایی مدیران زن دبیرستان

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که هدف آن بررسی رابطه میان استرس و اضطراب با کارآیی و تصمیم گیری مدیران دبیرستان های شاغل در آموزش و پرورش ناحیه ۲ شهر شیراز است. در این پژوهش ۲۱۰ نفر از مدیران شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استرس و اضطراب، کارایی و تصمیم گیری و مقیاس نمره گذاری لیکرت بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. در این بررسی ۳۸.۸ % مدیران پرستاری دارای استرس خفیف ۳۵.۶ % استرس متوسط و ۲۵.۶ % آنان دچار استرس شدید بودند. همچنین ۷% از مدیران پرستاری کارآیی در حد خیلی کم، ۹.۷ % آنان کارآیی در حد کم، ۲۷.۷ % کارآیی متوسط، P=۰/۰۰۱ همچنین، بین شدت استرس و میزان کارآیی مدیران رابطه معنی داری وجود داشت. P=۰/۰۱ بر اساس آزمون آماری انجام شده بین فشار روانی و گذراندن آموزش دوره مدیریت رابطه معنی داری وجود داشت. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان با از بین بردن زمینه ای استرسی کارآیی مدیران را افزایش داد %۳۲ کارآیی در حد زیاد، ۲۳.۶ % کارآیی خیلی زیاد داشتند. میان استرس و کارآیی مدیران رابطه آماری معنی داری وجود داشت

کلیدواژه ها:

استرس ، اضطراب ، تصمیم گیری ، کارایی ، مدیران ، آموزش و پرورش