طراحی مدل بهینه تخصیص موقعیت دو سطحی در شبکه های فیبر نوری(مطالعه موردی توپولوژی در اپراتور دوم)

این مقاله به مساله تخصیص تسهیلات دو سطحی در توپولوژی درختی می پردازد که از طراحی شبکه های دسترسی ناشی می شود. مساله طراحی شبکه دسترسی به دنبال یافتن مکان بهینه سوئیچ و تخصیص تقاضا است به طوری که هزینه کل سوئیچ و فیبر به حداقل برسد، در حالی که محدودیت پورت ، ظرفیت سوئیچ و مسیریابی را برآورده کند. مساله به عنوان یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط فرمول بندی می شود و فرمول های جایگزین توسط تکنیک خطی سازی مجدد RLTبرای بهبود کارایی محاسباتی توسعه داده می شوند. با استفاده از ساختار درختی مساله، برخی نابرابری های معتبر را توسعه می دهیم که قدرت مکمل دارند . همچنین، یک قسمت بندی درختی مبتنی بر MIP هیوریستیک موثر را برای یافتن راه حل های با کیفیت خوب برای مسائل با اندازه بزرگ توسعه می دهیم. نتایج محاسبات کارایی نابرابری های معتبر و هیوریستیک پیشنهادی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

فیبر نوری ، الگوریتم ژنتیک ، ارتباطات سیار ، مکان یابی تخصیص