ارزیابی روش های رگرسیونی نوین جهت تخمین بار رسوبی معلق در رودخانه سیستان

برآورد صحیح حجم رسوب حمل شده توسط رودخانه از اهمیت زیادی در پروژه هایی آبی برخوردار است. این مطالعه بر روی ۱۶۸۲ زوج داده برداشت شده که در بازه زمانی ۱۳۷۴-۱۳۹۰ صورت گرفت از روابط تجربی انتقال رسوب، مدل های رگرسیونی بردار پشتیبان و نزدیکترین همسایه توسعه داده شده به منظور پیش­بینی بار معلق رسوب رودخانه سیستان استفاده گردید. در این راستا علاوه بر متغیرهای دمای حداقل، دمای حداکثر،  دبی و بار معلق برداشت شده، دبی کلاسه نیز به عنوان یک متغیر ورودی تاثیرگذار در مدل سازی رسوب معین مورد بررسی قرار گرفت. برای ترکیب های متفاوت از ورودی ها در هر کدام از روش های رگرسیون بردار پشتیبان و رگرسیون ناپارامتری بهترین ساختار مدل رگرسیونی توجه به معیارهای ارزیابی تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که در بین روابط تجربی روش توفالتی با مقدار جذر میانگین مربعات ۶۶۵۵۸ تن در روز و ضریب تبیین ۷۰۵/۰ بهتر از سایر روش ها عمل کرده است. همچنین مدل رگرسیون بردار پشتیبان با ترکیب ورودی های دبی، دمای حداقل، دمای حداکثر و دبی کلاسه با مقدار جذر میانگین مربعات خطا ۳/۲۸۰۹ تن در روز و ضریب تبیین ۹۶/۰ بهترین نتیجه را در برآورد بار معلق رسوب رودخانه دارا بود. بر اساس نتایج این تحقیق روش های رگرسیونی با تفاوت قابل ملاحظه­ای بهتر از روابط تجربی، بار معلق رسوب رودخانه سیستان را برآورد کردند.

کلیدواژه ها:

انتقال رسوب ، رگرسیون بردار پشتیبان ، رگرسیون نزدیک ترین همسایه ، روش توفالتی ، مدل های تجربی