بررسی عملکرد جاذب زئولیتی اصلاح شده با نانوذرات مس جهت سولفور زدایی از سوخت هیدروکربنی

سولفور یکی از عناصر موجود در سوخت های فسیلی است که در هنگام احتراق در موتور خودرو به سولفور دی­اکسید که یکی از مهم­ترین آلاینده­های هواست، تبدیل می­شود. در پژوهش حاضر ظرفیت جذب یک ترکیب سولفور­دار ارگانیک از یک مدل سوخت گازوئیل محتوی ppm ۳۰۰ تیوفن، روی زئولیت x۱۳ اصلاح شده با ۳% وزنی فلزات مس ارزیابی شد. همچنین تاثیر ۳ پارامتر زمان تماس (۱۵، ۳۰، ۶۰، و min ۱۲۰)، مقدار جاذب (۵/۰، ۱، ۵/۲ وg  ۵/۳) و دما (۲۵، ۴۰، ۵۰ و °C ۶۰) در یک سیستم ناپیوسته بررسی شد. در ابتدا به­منظور فعال­سازی کاتیون­های سطح جاذب، زئولیت x۱۳ با آب دیونیزه و نمک M ۱/۰ مس نیترات شسته و پس از آن نانوذرات مس بر روی آن بارگزاری شد. بیش­ترین ظرفیت جذب در مدت زمان min ۶۰، با مقدار g ۵/۲ جاذب و در دمای محیط صورت گرفت و بر اساس آن مقدار تیوفن برای جاذب­های اصلاح شده با نانوذرات مس از ۳۰۰ به ppm ۱۳۸ رسید. نتایج جذب نشان داد که افزایش بیش از g ۵/۲ جاذب در راندمان جذب تغییر محسوسی ایجاد نخواهد کرد. در نتیجه مقدار بهینه جاذب در این پژوهش g ۵/۲ در نظر گرفته شد. علاوه بر این، مطالعات FT-IR،  SEM و N۲ physisorption نشان داد که جاذب ساختار منظم خود را پس از بارگذاری نانوذرات حفظ خواهد کرد. در نهایت زئولیت اصلاح شده با نانوذرات مس، عملکرد بهتری جهت سولفورزدایی از مدل سوخت گازوئیل از خود نشان داد.

کلیدواژه ها:

اصلاح زئولیت ، جذب ، نانوذرات مس ، سولفورزدایی