بررسی و نقد دیدگاه سلفیه اعتقادی درباره حقیقت و مجاز با تکیه بر سخنان علمای اهل سنت

مسئله مجاز در تاریخ مباحث کلامی و تفسیری از مسائل پرچالشی بوده که هر فرقه بر اساس ادله خود، سعی در اثبات یا نفی آن کرده است و منکران مجاز با انکار آن، در مواضعی دچار تشبیه و تجسیم شده اند. در این میان سلفیه اعتقادی در شناخت صفات الهی غالبا راه انکار مجاز را پیش گرفته اند، چراکه توجیه عقلانی در مجاز را بی اعتبار می دانند. چنین دیدگاهی موجب شد تا نگارنده به روش کتابخانه ای و با استفاده از سخنان علمای اهل سنت و به وسیله مولفه مجاز و نقش آن در معناسازی صفات الهی، مبانی و اصول سلفیه در صفات مورد را بررسی و نقد و با خلاقیت در استخراج ادله ناپیدای سلفیه در انکار مجاز، اشکال اساسی سلفی ها را در سوء فهم آیات و روایات تحلیل کند. بعد از تحلیل و بررسی، ثابت شد که جلوه های معناشناسانه مجاز از چنان قوت و قدرتی برخوردارند که نشان می دهند این فرایند، بیش از آنکه یک فن ادبی در حوزه ادبیات باشد، یک فرایند معنایی در حوزه زبان است که در ایجاد دائمی مفاهیم بدیع و تغییرات معناساز بسیار دخیل است. همچنین مشخص شد که اشتباه مفهومی اهل ظاهر و سلفی ها در نداشتن درک صحیح از مجاز، ناشی از نفهمیدن قدرت نهفته در معنای پنهان واژه ها است که وضع اول لفظ نمی تواند گویای آن باشد و وضعی جدید با عنوان مجاز می تواند آن لفظ را گویا و معنای مقصود را پویا کند.

کلیدواژه ها:

حقیقت ، مجاز ، سلفیه ، وهابیت ، اهل سنت