نقش سوپرجاذب Superab A۲۰۰ در تعدیل تنش های رطوبتی خاک و اثر آن بر پویایی نیتروژن و فعالیت های آنزیمی آلکالاین فسفاتاز و اوره آز خاک

نقش سوپر جاذب Superab A۲۰۰  در کاهش تنش های خشکی و اثر آن بر پویایی نیتروژن و فعالیت آنزیمی خاک های شنی و رسی است. این آزمایش به صورت فاکتوریل شامل سه فاکتور: ۱) بافت خاک (رسی و شنی)، ۲) سوپرجاذب در ۴ سطح (۰، ۱/۰، ۳/۰ و ۵/۰ درصد وزنی) و  ۳) رطوبت خاک (۳۰% و ۷۰% ظرفیت مزرعه) در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار تحت شرایط انکوباسیون اجرا شد. مصرف سوپرجاذب بر تمام شاخص های بیولوژیک اندازه گیری شده اثر مثبت و معنی دار داشت، ولی شدت تاثیر به مقدار مصرف آن، نوع بافت و میزان رطوبت خاک بستگی دارد. معدنی شدن نیتروژن، آمونیفیکاسیون،  نیتریفیکاسیون، نیتروژن بیوماس میکروبی و فعالیت آنزیم ها در خاک رسی با رطوبت ۷۰% ظرفیت مزرعه بیشترین مقدار را نشان دادند. فعالیت های بیولوژیکی در خاک رسی (احتمالا به دلیل دارا بودن کربن آلی بیشتر) و در رطوبت بهینه حداکثر  بود. اثر رطوبت و بافت خاک بر تمامی فعالیت های بیولوژیکی اندازه گیری شده معنی دار شد. نتایج نشان داد که مقدار آمونیفیکاسیون و نیتریفیکاسیون تجمعی با افزایش سطوح سوپرجاذب افزایش یافت و کاربرد آن در سطوح پایین اثر بیشتری داشت. تولید نیترات و آمونیوم با افزودن ۱/۰ درصد سوپرجاذب با سرعت بیشتری نسبت به سطوح دیگر افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

آنزیم های خاک ، پویایی نیتروژن ، تنش خشکی ، سوپرجاذب ، مناطق خشک و نیمه خشک و معدنی شدن نیتروژن