ارزیابی قابلیت تامین بلند مدت آب در حوضه آبریز زاینده رود تحت تاثیر طرح های انتقال آب با بهینه سازی چند- دوره ای
محل انتشار: مجله پژوهش آب ایران، دوره: 6، شماره: 2
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 153
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWAI-6-2_017
تاریخ نمایه سازی: 28 دی 1400
چکیده مقاله:
در حوضه آبریز زاینده رود طرح های انتقال آب مهمی مثل انتقال از تونل های کوهرنگ به حوضه و یا انتقال به یزد و کاشان از حوضه، اجرا شده است. ارزیابی تاثیر بهره برداری از این طرح ها بر تامین آب در حوضه آبریز زاینده رود و ارائه راهکارهای کاهش این اثرات، به ویژه در بلند مدت که عدم قطعیت های هیدرولوژیکی نیز بر آن تاثیرگذار است، از موضوعات مهم برای تصمیم گیران بخش آب و ذینفعان آب بر محسوب می شود. در این تحقیق، تاثیر خشکسالی و افزایش ظرفیت انتقال آب از حوضه، با توسعه یک مدل بهینه سازی غیرخطی چند- دوره ای در یک افق ?? ساله، تحلیل و بررسی شده است. نتایج این تحلیل نشان می دهد که در شرایط نرمال و درحالت افزایش انتقال آب، با تامین ??% آب مورد نیاز از رودخانه و ??% آن از آبخوان ها، حداکثر درصد تامین نیاز در سطح حوضه محقق می شود. در یک خشکسالی حاد که ??% از منابع سطحی کاهش می یابد، کاربرد مدل بهینه سازی چند- دوره ای نشان می دهد که می توان سیستم آبی را به گونه ای بهره برداری کرد که فقط ?% تخصیص آب در حوضه آبریز در مقایسه با شرایط نرمال کاهش یابد. نتایج به دست آمده مبین توانایی مدل های بهینه سازی چند- دوره ای در استفاده همزمان از پتانسیل های مکانی و زمانی سیستم آبی در کاهش اثرات نامطلوب خشکسالی و احداث طرح های انتقال آب بر تامین آب در حوضه آبریز زاینده رود است.
کلیدواژه ها: