اثربخشی روان درمانی وجودی ملهم از اندیشه ی مولانا در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روان درمانی وجودی ملهم از اندیشه مولانا، در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من به انجام رسید. روش: طرح تحقیق، کمی؛ روش تحقیق، آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان مراجعه کننده به مراکز بهداشت روان دانشگاههای شهر تهران در تابستان و پاییز سال ۱۳۹۱ تشکیل دادند. سن این دانشجویان ۳۱-۲۱ سال و سطح تحصیلات آنان در دامنه سال چهارم کارشناسی تا پایان کارشناسی ارشد بود. در این تحقیق، روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به کار گرفته شد. یافته ها: نتایج آزمونهای کوواریانس و t مستقل نشان داد که درمان پیشنهادی در کاهش افسردگی و افزایش سطح تحول «من» درمان جویان موثر بوده است. نتیجه گیری: یافته های تحقیق، اثربخشی درمان پیشنهادی را در کاهش افسردگی و افزایش سطح تحول «من» افراد به تایید می رساند. این نتیجه، از سویی با توجه به لزوم دستیابی به یک روش توانا برای درمان اختلالات روان و از سوی دیگر، با توجه به اهمیت و تغییرناپذیری طول عمری سطح تحول شخصیت و ضرورت اکتشاف روشی جهت ارتقای آن و از همه مهم تر، لزوم دستیابی به درمانی ملهم از معارف اسلامی- ایرانی برای حل و فصل موضوعات روان شناختی، حائز اهمیت است. 

کلیدواژه ها:

افسردگی ، درمان وجودی ، سطح تحول من ، جلال الدین محمد مولوی