اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مذهب محور بر رضایت از زندگی و علاقه متقابل زنان دارای اختلال کمبود میل جنسی

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مذهب محور بر رضایت از زندگی و علاقه متقابل زنان دارای اختلال کمبود میل جنسی بود.روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل زنانی است که به دلیل کمبود میل جنسی به مرکز مشاوره محقق و نیز کلینیک های تخصصی زنان در شهر اهواز مراجعه کرده بودند، با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ زوج انتخاب شدند. این افراد از لحاظ سن، وضعیت اجتماعی- اقتصادی، عدم ابتلا به بیماری­های حاد جسمانی و روانشناختی و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کاملا همتاسازی شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل مقیاس رضایت از زندگی دینر و مقیاس عشق و علاقه زوجین بوده است. داده های حاصل با روش آماری تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا) و چند متغیری (مانکوا)  تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میان زوجین گروه آزمایش و کنترل از لحاظ رضایت از زندگی و علاقه متقابل در مرحله پس آزمون با کنترل پیش آزمون، تفاوت معناداری یافت شد(۰.۰۱> P). در مرحله پیگیری نیز این نتایج کماکان به­طور معنی­داری تداوم یافت (۰.۰۱> P).نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان شناختی- رفتاری مذهب محور بر رضایت از زندگی و علاقه متقابل زوجین تاثیر مثبت دارد. این یافته ها از اهمیت نقشی که رویکردهای مذهب­محور و عوامل عاطفی بر عملکرد جنسی زنان و مردان دارند، حمایت و بر نیاز برای ارزیابی این ابعاد و لحاظ کردن آن ها در پروتکل های درمانی جهت افزایش رضایت از زندگی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی ، رفتاری مذهب محور رضایت از زندگی علاقه متقابل اختلال کمبود میل جنسی