مقایسه اثربخشی مداخلات روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده وتنظیم هیجانی شناختی بر هیجان های تحصیلی دانش آموزان سال چهارم و پنجم ابتدایی با اختلال یادگیری ریاضی

مقدمه: با توجه به آن که پژوهش های دهه اخیر نشان داده است که مداخلات هیجانی در درمان اختلال یادگیری ریاضی روش پایدارتری در درمان است و در درازمدت می تواند هراس از درس ریاضی را کاهش دهد و یادگیری را بهبود بخشد؛ هدف مطالعه این پژوهش، مقایسه اثربخشی مداخله هیجانی بر اساس تنظیم شناختی هیجان و روان پویشی کوتاه مدت فشرده دوانلو بر هیجان های تحصیلی و توانایی یادگیری ریاضی دانش آموزان با اختلال یادگیری ریاضی بود. روش پژوهش: این پژوهش، شبه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه چهارم و پنجم دبستان های تهران با اختلال ریاضی بود که از میان آن ها به روش نمونه گیری هدفمند ۴۶ نفر برگزیده و به تصادف در سه گروه تقسیم شدند. دو گروه آزمایش به تفکیک مداخله پروتکل درمانی گراس و دوانلو را در دوازده جلسه ۶۰دقیقه ای دریافت کردند و گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد، با استفاده از پرسش نامه کی مت و پرسش نامه پیشرفت تحصیلی پکران تغییرات اندازه گیری شد و به کمک آمار تحلیل واریانس مختلط و آزمون تعقیبی بونفرونی داده ها تحلیل شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد، مداخله هیجانی بر توانایی ریاضی (۰۰۱/۰ P<،۶۱۲/۰ ₌η۲) و هیجان های تحصیلی تاثیر داشت (۰۰۱/۰ P<،۷۰۵/۰ ₌η۲) و این تاثیر پس از دو ماه پایدار بود. بین دو روش مداخله، در زیر مقیاس های امیدواری، شرم، اضطراب، ناامیدی، خستگی تفاوت معنادار نبود و در زیر مقیاس های لذت (۰۴۷/۰ = p،۲۶۲ /۰ = i-j) و غرور (۰۰۹/۰ =p، ۳۵۲/۰= i-j) در کلاس درس و خشم نسبت به یادگیری (۰۰۶/۰ =p،۳۷۴/۰ =i-j)؛ تفاوت معنادار بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت، مداخله هیجانی در درازمدت، با افزایش هیجان های مثبت و کاهش هیجان های منفی، از درون فرد را برای مقابله با مشکلات یادگیری ریاضی آماده می سازد و بهبود توانایی ریاضی را به همراه دارد.