نحوه اثرگذاری مهم ترین متغیرهای موثر بر ساز و کار انتقال سیاست پولی در اقتصاد ایران با رویکرد الگو های خودرگرسیون برداری تعمیم یافته پارامتر متغیر زمان

بسیاری از اقتصاددانان بر این دیدگاه که سیاست های پولی در کوتاه مدت بر بخش واقعی اقتصاد موثر است، اتفاق نظر دارند؛ ولی اختلاف نظر آن ها بر سر کانال های اثرگذاری و اهمیت نسبی آن ها است. هدف اصلی این مقاله شناسایی مهم ترین ساز و کار انتقال سیاست پولی در اقتصاد ایران با رویکرد الگو های میانگین بیزین است. در این تحقیق ۳۵ متغیر موثر بر انتقال سیاست پولی از کانال نئوکلاسیکی و ۲۲ متغیر موثر بر ساز و کار انتقال پولی در الگو غیرنئوکلاسیکی وارد الگو گردید و در نهایت با استفاده از رویکرد الگوی میانگین گیری بیزی مهم ترین متغیرهای موثر بر ساز و کار انتقال سیاست پولی تعیین شدند. با توجه به نتایج می توان بیان داشت ساز و کار انتقال پولی در اقتصاد ایران هم از کانال نئوکلاسیکی و هم از کانال غیرنئوکلاسیکی منتقل می شود؛ براساس نتایج، کانال نئوکلاسیکی سهم بالاتری در سیستم انتقال ساز و کار پولی نسبت به کانال غیرنئوکلاسیکی دارد. براساس نتایج، مهم ترین کانال های انتقال سیاست پولی در اقتصاد ایران عبارت هستند از متغیرهای نرخ ارز حقیقی موثر، نرخ بهره بازار آزاد، انحراف نرخ ارز غیررسمی از رسمی، نرخ رشد شاخص کل سهام، شاخص قیمت زمین در تهران، حجم پول، کل بدهی به سیستم بانکی و نرخ رشد اعتبارات اعطایی به بخش خصوصی؛ هم چنین براساس نتایج مدل TVPFAVAR مشاهده گردید که شوک تاثیر متغیرهای موثر منتخب در ساز و کار انتقال پولی در دهه اخیر افزایش یافته است. براساس نتایج در کوتاه مدت بالاترین تاثیر بر ساز و کار انتقال پولی توسط متغیر نرخ ارز حقیقی موثر، در میان مدت توسط حجم پول و در بلند مدت توسط نرخ رشد اعتبارات اعطایی به بخش خصوصی ایجاد شده است.

کلیدواژه ها:

سازوکار انتقال سیاست پولی ، کانال نئوکلاسیک ، کانال غیرنئوکلاسیک ، میانگین بیزین ، TVPFAVAR