تاثیر برنامه درسی P۴C (فلسفه برای کودکان) بر عشق به یادگیری و قضاوت اخلاقی کودکان

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر عشق به یادگیری و قضاوت اخلاقی در دانش آموزان بود. روش تحقیق توصیفی  از نوع شبه آزمایشی بود که از طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل استفاده شد.  جامعه ی پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی خراسان رضوی بودند که به صورت تصادفی انتخاب و ۲۰ نفر  درگروه آزمایش و ۲۰ نفر  درگروه گواه  گمارش تصادفی شدند. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه­ای و به روش حلقه کندوکاو برگزار گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه عشق به یادگیری مک فلند ۲۰۰۳ و  قضاوت اخلاقی سینهاو وارما(۱۹۹۸) بود. روایی محتوایی مورد تایید خبرگان قرار گرفت و پایایی آن به ترتیب ۰.۷۸ و ۰.۸۷ برآورد شد. جهت تحلیل داده ها از کوواریانس (ANCOVA) با نرم افزار spp۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که  برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر عشق به یادگیری (P<۰.۰۵, F=۲۵.۱۵۳)تاثیر مثبت دارد. میزان تفاوت نمرات گروه آزمایش و کنترل (۰.۵۸۷۰= ۲η) بود؛ یعنی۵۸.۷ درصد واریانس نمرات کل باقی مانده متاثر از آموزش فلسفه به کودکان می باشد و  بر رشد قضاوت اخلاقی دانش آموزان ابتدایی(P>۰.۰۵, F=۰.۰۵۲) تاثیری نداشته است بدین معنی که آموزش فلسفه به کودکان بر قضاوت اخلاقی دانش­آموزان تاثیر ندارد. میزان تفاوت نمرات گروه آزمایش و کنترل یا اندازه تاثیر آموزش فلسفه نیز(۰.۰۰۱= ۲η) است؛ یعنی ۰.۱درصد واریانس متاثر از آموزش فلسفه به کودکان می باشد.  

کلیدواژه ها:

آموزش برنامه فلسفه ، عشق به یادگیری ، قضاوت اخلاقی ، دانش آموزان ابتدایی