بررسی کارایی مدیریت بانک ها با استفاده از تکنیک DEA (مطالعه موردی شعب مختلف بانک های تهران)

بانک ها نهادهای مالی هستند که دارایی ها را از منابع گوناگون جمع آوری کرده و آنها را در اختیار بخش هایی قرار می دهند که به نقدینگی نیاز دارند. از این رو بانک ها شریآنهای حیاتی هر کشور محسوب می شوند. در این پژوهش برای ارزیابی کارایی از مدل تحلیل پوششی داده ها، علی رغم وجود محدودیت ها استفاده می شود. مدل های مرسوم تحلیل پوششی داده ها برای ارزیابی کارایی سازمآنها مبتنی بر رویداد جعبه سیاه می باشند، به گونه ای که ورودی ها در واحدهای تحت ارزیابی بدون توجه به مراحل میانجی تبدیل به خروجی می شوند، اما ازآنجایی که فرآیند ارائه خدمات در بانک ها از مراحل وابسته به هم تشکیل شده است. این پیوستگی باعث می شود در این پژوهش با استفاده از رویکرد تحلیل پوششی داده های شبکه ای، مدل اندازه گیری کارایی در بانک طراحی شود.بنابراین در این مقاله به منظور شناسایی ضعف های مدیریتی از طریق محاسبه کارایی به روش (مدل جمعی شبکه ای) و ارائه راه حل های ممکن، ۱۹ شعبه از بانک های خصوصی استان تهران با استفاده از داده های سال ۹۲ موردبررسی قرارگرفته اند. درواقع هدف اصلی این پژوهش محاسبه و ارزیابی کارایی کل و کارایی هر بخش از بانک ها می باشد. نتایج نشان می دهد که مدل های جمعی شبکه ای تعداد واحدهای کارایی کمتری را در مقایسه با مدل جمعی ساده دارند. هم چنین کارایی به دست آمده در مدل جمعی شبکه ای در مقایسه با مدل جمعی ساده مقدار دقیق تری را در اختیار مدیران قرار می دهد که بتوانند با شناسایی ناکارایی هر بخش ضعف های آن را برطرف نمایند.  

کلیدواژه ها:

کارایی مدیریت ، تحلیل پوششی داده ها ، مدل جمعی ، مدل جمعی شبکه ای