کاربرد پروتئین های ذخیره ای بذر در مطالعه تنوع درون گونه ای سه جمعیت از پسته وحشی (Pistacia atlantica Desf.)

پسته وحشی یکی از گونه های مهم منطقه رویشی زاگرس محسوب می شود و خصوصیاتی چون مقاومت به خشکی، شوری و سرما باعث شده است که این گونه در مشجر کردن مناطق خشک و نیمه خشک و حفاظت آب و خاک نقش بسزایی داشته باشد. در این تحقیق، الگوی پروتئینی سه جمعیت پسته وحشی (Pistacia atlantica Desf.) برای تعیین تنوع بررسی گردید. به این منظور، پس از استخراج پروتئین های ذخیره ای بذر، غلظت پروتئین ها به روش Bradford تعیین گردید. سپس برای تفکیک پروتئین های استخراج شده از روش SDS-PAGE استفاده شد. به منظور تجزیه داده های الکتروفورزی به حضور و عدم حضور هر یک از باندها به ترتیب عدد یک و صفر داده شد. مجموع فاصله باندهای موجود در هر نمونه از مبدا حرکت باندها از روی ژل نیز به عنوان یکی از مشخصات مورد مطالعه در نظر گرفته شد. ماتریس داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل خوشه ای گردید. تجزیه واریانس نشان داد که میانگین غلظت پروتئین جمعیت ها ۰۸/۱۳ درصد بوده، بین میزان پروتئین آنها اختلاف معنی داری در سطح احتمال ۰۵/۰ وجود دارد. پروفیل پروتئین های ذخیره بذر پسته وحشی ۲۱ باند را تشکیل داد؛ به طوری که بیشترین تعداد باندها مربوط به جمعیت بانه و کمترین تعداد مربوط به جمعیت سلماس بود. هرچند دندروگرام حاصل اگرچه قادر به جداسازی کامل جمعیت ها از یکدیگر نشد، ولی تا حدودی توانست سه جمعیت را از یکدیگر تفکیک کند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: الکتروفورز ، پروتئین های ذخیره ای بذر ، پسته وحشی ، میزان پروتئین