تغییرات مکانی تبخیرتعرق مرجع در استان کرمانشاه

با توجه به تغییرات مکانی و کمبود اندازه گیری های نقطه ای تبخیر تعرق، استفاده از روشهای درون یابی جهت برآورد مکانی این کمیت ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه برآورد تبخیرتعرق مرجع (ETo) در سطح استان کرمانشاه و مقایسه آن با سند ملی آب کشور می باشد. به این منظور، داده های روزانه هواشناسی ۳۸ ایستگاه در استان کرمانشاه و استان های همجوار از سازمان هواشناسی اخذ گردیده و برای محاسبه و پهنه بندی ETo به سه روش بر اساس فرمول پنمن و پنمن- مانتیث استفاده شد. در روش های اول و دوم، ابتدا داده های هواشناسی درون یابی و سپس ETo بر اساس آن داده ها محاسبه شد، در حالی که در روش سوم ابتدا مقادیر ETo در ایستگاه های سینوپتیک محاسبه و سپس درون یابی انجام گرفت. به این منظور کل استان به ۳۶۶ یاخته با ابعاد ۱۰×۱۰ کیلومتر تقسیم و با استفاده از نرم افزار CGMS درون یابی شد. نتایج نشان داد که ETo تغییرات مکانی قابل توجهی درسطح استان دارد. به طور کلی می توان گفت مناطق غربی که دمای بیشتر و ارتفاع کمتری دارند، تبخیر تعرق بالاتری دارند. مقادیر ETo محاسبه شده در استان کرمانشاه بر اساس روش پنمن– مانتیث بیشتر از روش پنمن بود. گرچه کمیت ETo در سند ملی آب کشور بر اساس فرمول پنمن– مانتیث محاسبه شده ولی مقدار آن در دشت های استان با مقادیر برآوردی با روش اول (فرمول پنمن) مطابقت داشت.

کلیدواژه ها:

زمین آمار ، پنمن&ndash ، مانتیث ، تبخیرتعرق ، میان یابی ، CGMS