پیش بینی مسئولیت پذیری کارکنان بر اساس دینداری و هوش اخلاقی در دانشگاههای شهر بیجار

هدف: هدف در این پژوهش، بررسی نقش دینداری و هوش اخلاقی در پیش بینی مسئولیت پذیری کارکنان بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و مبتنی بر تحلیل مسیر رگرسیونی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان دانشگاههای شهر بیجار(دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه پیام نور و دانشگاه علمی کاربردی) بودند که از بین آنان بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده(جدول مورگان)، ۱۰۲ نفر در پژوهش شرکت داده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه مسئولیت پذیری کارکنان(کارول، ۲۰۰۳)، پرسشنامه هوش اخلاقی(لنیک و کیل، ۲۰۰۵) و پرسشنامه دینداری(گلارگ و استارک، ۱۹۶۵) استفاده شد. یافته ها: دینداری و هوش اخلاقی می توانند مسئولیت پذیری کارکنان را پیش بینی کنند. همچنین بین دینداری و هوش اخلاقی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد که از بین مولفه های دینداری و هوش اخلاقی، مولفه دلسوزی، بیشترین قدرت تبیین کنندگی را برای متغیر مسئولیت پذیری دارد. نتیجه گیری: تعمیق باورهای دینی و تاکید بر اخلاقیات می تواند در بهبود وضعیت مسئولیت پذیری کارکنان نقش مهمی را ایفا کند.

کلیدواژه ها:

دینداری ، کارکنان دانشگاه ، مسئولیت پذیری ، هوش اخلاقی