جلوه های ادبیات پایداری در داستان کاوه و ضحاک شاهنامه

ادبیات پایداری، به طور کلی به آثاری گفته می­شود که مضمون اصلی آن ها مقاومت و پایداری است؛ خواه این مقاومت از نوع جنگ با دشمن خارجی باشد و خواه در مقابل یک اندیشه و ایدئولوژی. شاهنامه از برجسته­ترین آثار این گونه از ادبیات به­شمار می رود. داستان کاوه آهنگر، از جمله داستان های ادبیات پایداری شاهنامه است که اوضاع و شرایط زمانه شاعر در آن قابل مشاهده است. به نظر می­رسد که ­شاعر با به تصویر کشیدن خفقان و استبداد جامعه در این داستان منظوم، به اعتراض و مبارزه­ با ظلم و ستم پرداخته و داستان کاوهآهنگر، فریاد دادخواهی مردم ایران زمین در همه دوران و بلکه فریاد همه ستمدیدگان در سراسر جهان است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل و بررسی داستان کاوهآهنگر بر پایه مولفه­های مقاومت و پایداری است.­ در این پژوهش کوشیده­ایم تا فضای داستان را با حوادث و وقایع زمانه شاعر تطبیق دهیم و وابستگی اثر را با دوره تاریخی سراینده آن مشخص کنیم. این پژوهش به بررسی جلوه­های مقاومت و ایستادگی کاوهآهنگر و همهمردم به رهبری فریدون پرداخته و نمادهای به کار رفته در داستان را تحلیل و بررسی کرده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، شاهنامه فردوسی ، کاوه آهنگر ، فریدون ، ضحاک