نقش موزه کودک از منظر طراحی معماری در ارتقاء خلاقیت

شناخت و رشد انسان همواره متاثر از محیط و فضای اطراف است. ریشه های درک محیطی در انسان از دوران کودکی شکل میگیرد. چرا که بخش قابل توجهی از شخصیت کودک در تعامل او با محیط صورت میگیرد. کودک در مواجهه با محیط اطراف، اشیا و پدیده ها را مشاهده میکند، روزبه روز رشد کرده، با قدرت تشخیص میتواند بین اشیا تمایز قائل شود. بنابراین، تجربه اولیه هر فرد اهمیت بسیار دارد. کودکان خلاقاند و خلاقیت از ویژگیهای اساسی دوران کودکی است. طبق پژوهشهای اخیر موثرترین عامل در رشد و ارتقاء خلاقیت، تاثیر فضای معماری است که کمتر موردتوجه است. طراحی فضاهای ویژه کودکان بدلیل تاثیر بسیار محیط بر کودک، حائز اهمیت است و معماران با طراحی فضاها، به نحوی نقش تربیت افراد را دارند و به دلیل تاثیرپذیری بیشتر کودکان، در طراحی فضاهای کودکان این نقش اهمیت بیشتری دارد. روش تحقیق در این پژوهش، به صورت کیفی و توصیفی میباشد که نمونه موزه های کودک را از جنبه های مختلف، از جمله طراحی، مورد بررسی و تحلیل قرار میدهد. نتیجه اینکه، محیط طراحی شده در شکل گیری شخصیت افراد نقش موثری دارد. فضای طراحی این محیطها وابسته به خواست و نیاز کودکان است تا شرایط یادگیری منعطف و خلاق ایجاد نماید. در حالت کلی، این درک کودکان است که کالبد معماری را تحتتاثیر قرار میدهد. مهمترین بحثی که در این پژوهش مطرح است، اهمیت به کودکان و تقویت خلاقیت آنها، توسط طراحی موزه ای است که متناسب با خواست و شناخت علایق آنها باشد و اشتیاق به یادگیری را در کودکان گسترش دهد.

کلیدواژه ها:

موزه کودک ، کودک ، طراحی معماری ، خلاقیت.