برنامه ریزی و تدوین راهکارهای افزایش سرزندگی لبه سبز حاشیه زاینده رود شهر اصفهان باتوجه به شرایط خشکسالی کشور

شهر اصفهان موقعیت تاریخی، سیاسی، صنعتی و اقتصادی خود را مدیون زاینده رود بوده است. اکنون خشکی زاینده رود از مهمترین پیامدهای ناخوشایند زیست محیطی است که در اصفهان مشاهده میشود. این رخدادتبعا اثرات گسترده زیست - محیطی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی نیز خواهد داشت. خشکی های پیدرپی و قطعی دوره ای جریان آب زاینده رود اثرات بسیاری بر زندگی شهروندان در اصفهان داشته است. بررسی سرزندگی لبه سبز حاشیه رودخانه زاینده رود باتوجه به خشکی جریان آب و خشکسالیهای اخیر در کشور موضوع تحقیق میباشد. در این تحقیق از روشهای مختلف مطالعات کتابخانه ای، بررسیهای میدانی شامل مشاهده، مصاحبه و تهیه پرسشنامه به منظور بررسی اثرات خشکی جریان آب بر سرزندگی لبه سبز حاشیه زاینده رود استفاده شده است. سرزندگی حاشیه رودخانه از حیث ۳ بعد کلی کالبدی-محیطی، اجتماعی-فرهنگی و نیز اقتصادی با استفاده از روش آماری T جفت نمونه ای(همبسته) به جهت مقایسه تطبیقی سرزندگی لبه سبز مجاور رودخانه زاینده رود در دو وضعیت خشکی و جریان آب و سایر روشهای آماری مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که با مقایسه دو وضعیت خشکی و پرآبی، حضورپذیری و سرزندگی شهروندان در وضعیت جریان آب رودخانه نسبت به وضعیت خشکی بستر رودخانه بیشتر میباشد. همچنین در پایان تحقیق ایده های طراحی پایدار لبه سبز حاشیه رودخانه زاینده رود باهدف افزایش سرزندگی شهری در وضعیت خشکسالی رودخانه زاینده رود ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، خشکسالی ، رودخانه زاینده رود ، اصفهان