برخی از راهکارهای اقلیمی سنتی و مدرن در جهت ایجاد شرایط مناسب زیستی برای ساکنان مناطق گرم وخشک ایران

جهان کنونی با مشکلات عدیده ای از جمله گرمتر شدن زمین و افزایش آلودگی های زیست محیطی مواجه است که تاثیرات سوء آن برزندگی ساکنین زمین، قابل مشاهده می باشد. از این رو فعالان حوزه معماری درپی ایجاد راه حل هایی جهت تطبیق پذیری با این شرایطهستند. درهمین راستا اگر نگاهی به معماری بومی در اقلیم گرم وخشک کشورمان بیندازیم، متوجه خواهیم شد که نیاکان ما از زمان هایبسیار دور درصدد ابداع راهکارهایی برای رسیدن به آسایش فضای محل زندگی خود بوده اند. نیل به این هدف از طریق خلق فضاهایمتعدد، المان ها و همزیستی با طبیعت میسر بوده است. از نمونه های این راهکارها که در ذیل به طور مفصل به آن اشاره شده است، میتوانسقف گنبدی، پوشش گیاهی، بادگیر، نحوه جهت گیری بنا و ... را نام برد. موارد ذکر شده ضمن اینکه تاثیر بسزایی در معماری این اقلیمداشته است، گاها تبدیل به نمادی برای این مناطق شده است. در اقلیم گرم و خشک مشکل اساسی که ساکنان با آن در ارتباط هستند،گرمای طاقت فرسا و تابش مستقیم آفتاب می باشد و از آنجاییکه بایر بودن زمین یکی از مشخصه های اصلی در این منطقه است، در نتیجهبرخورد پرتوهای گرم به سطوح بایر شدت آن را افزایش داده و تحمل آن را برای ساکنین به حداقل می رساند. هدف از طراحی اقلیمی دراین منطقه، کاهش دمای دریافتی داخلی و تلطیف هوا است. در حال حاضر استفاده و کاربرد موارد فوق تا حدی کمرنگ تر از گذشته شدهو اهمیت خود را از دست داده است. با پیشرفت تکنولوژی و تعامل صنعت و معماری روشهای نوینی مانند پوسته های متحرک در اینزمینه به وجود آمده است. نمای متحرک موضوعی جدیدی در معماری میباشد، که خواستار تطبیق پذیری با شرایط اقلیمی است و ازاین طریق می تواند با تنظیم میزان حرارت دریافتی خورشید و کنترل نور و غیره در کاهش مصرف انرژی و ایجاد شرایط بهتر زیستی نقشتعیین کننده ای داشته باشد.

کلیدواژه ها:

پوسته ساختمان ، بادگیر ، معماری بومی و ....