نقش معماری بومی ایران در راستای رویکرد معماری پایدار با در نظر گرفتن ارزش های موجود در معماری پایدار

ایران به دلیل برخورداری از تنوع اقلیمی خاص و قرارگیری در گستره جغرافیایی وسیع، نیاز به نوع خاصی از معماری را در گذشته احساسمی کرده است، تا با بهره گیری از آن شرایط راحتتری را به لحاظ زیستی برای ساکنان فراهم سازد. از اینرو معماران با ارائه شیوه های صحیح وابداع روشهای مختلف شرایط طاقت فرسای اقلیمی را تا حد زیادی مرتفع ساخته اند. آنها با خلق الگوهای گوناگون در اقالیم مختلف موفق بهشکل گیری نوع متفاوتی از معماری شدند، که اصطلاحا از آن تحت عنوان "معماری بومی" یاد میشود. از آنجاییکه این نوع از معماری بر اساستفکرات مردم و منطبق با مسائل فرهنگی و اجتماعی شکل گرفته است، عناوینی متعددی از قبیل فرهنگ، هویت، پایداری، معماری مردم وساختار به آن نسبت داده شده است. چرا که معماری بومی هر منطقه ضمن تاثیر متقابل بر محیط زیست و معماری، منعکس کننده بخشی ازفرهنگ و اقلیم آن منطقه است. معماری بومی و مفاهیم پایداری در معماری، به لحاظ اشتراکاتی در زمینه های مختلف با اهداف کاهش اتلافانرژی، کاهش آلودگی های زیست محیطی، حداکثر مطابقات با شرایط اقلیمی و رابطه تنگاتنگ میان انسان و محیط زیست دارای قرابت زیادی بایکدیگر هستند. همین امر سبب جاودانگی بناهای بومی در این سرزمین شده است. در سالهای اخیر در اثر انقلاب صنعتی و آلودگی های ناشیاز تولیدات آن صدمات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد شد، به طوریکه نظریه پردازان را بر آن داشت تا در حوزه های مختلف تدابیری بیندیشند.برای رفع این مشکل اساسی از جانب معماران مبحث معماری پایدار با رجعت به معماری بومی مطرح شد. در ادامه به ارزشهای موجود درمعماری پایدار، تعریف معماری بومی پرداخته خواد شد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، اقلیم ، پایداری