نقش آسایش حرارتی سقف گنبدی در تامین سرمایش طبیعی خانه های بومی اقلیم گرم و خشک ایران

در گذشته طراحی ساختمان های بومی با تمرکز بر روی مرتفع کردن نیازهای ساکنین و همچنین فراهم کردن محیطی سالم برای آنهاانجام می شده است. در چنین بناهایی تامین سرما و گرمای مطبوع با کمترین هزینه و کمترین میزان مصرف انرژی رخ می داده است.استفاده از عناصر بگار گرفته شده در معماری بناهای سنتی یکی از راهکارهای موثر در تعدیل دما، تهویه و ایجاد شرایط متناسب با اقلیمبوده است. اجرای سقف های گنبدی روشی مناسب در راستای تحقق به این امر است که جایگاه کلیدی در طراحی مبتنی بر اقلیم را درگذشته دارا بوده است. در طراحی بناهای بومی، عواملی همچون، اقلیم و طبیعت، وضعیت اقتصادی، ساختار اجتماعی، ارزشها و فرهنگحاکم بر جامعه دخیل بوده است. بناهایی که منطبق با جغرافیا و طبیعت طراحی می شدند، ضمن ارائه راهکارهای اساسی در مصرف انژیو بهینه سازی با تامین آسایش برای ساکنان از طریق افزایش کیفیت هوا منجر به احساس رضایتمندی برای اهالی خانه نیز می شده است.این امر مهم در مقایسه با شرایط عصر معاصر با هزینه کمی در تامین گرمایش و سرمایش بناها ایفای نقش می کرد. بناهای ساخته شدهدر اقلیم گرم و خشک به علت فقدان رطوبت و دمای بالا در فصول سرد و گرم سال به لحاظ حرارتی در شرایط نامطلوبی به سر می برند.

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، سقف گنبدی ، خرد اقلیم ، معماری بومی