سیر برنامه ریزی و توسعه شهری با حفظ تاریخ هویت و سنت دربافت فرسوده (مقایسه کالبدی، تطبیقی خیابان نوغان مشهد با خیابان ریجنت لندن)

توسعه شهری در دهه های اخیر باعث از هم گسیختگی بافت سنتی شهرها و تخریب محلات در قالب بافت فرسوده گردیده است و با ساخت وسازهای انبوه غیر متعارف، پیشینه تاریخی هویت ساز این مکان ها را در معرض آسیب جدی و بعضا نابودی قرار داده است . این مقاله در نظر داردبا مقایسه خیابان نوغان در شهرمشهد وخیابان ریجنت در شهروست مینسترانگلستان، ضمن بیان روند تاریخی دخالت در هر دو بافت موردمطالعه، عوامل موثر در حصول یا عدم حصول به نتایج مورد نظر را تحلیل و راهبردهایی برای برنامه ریزان شهری در مواجه با بافت های کهن وارزشمند که بعضا سرمایه هویتی یک شهر و کشور می باشند، ارایه نماید. عواملی که موجب گردیده با اتخاذ تدابیروتصمیم سازی های موثرو بلندمدت، خیابان ریجنت باحفظ کالبد و ارزش ها و هویت به عنوان یکی از قطب های گردشگری انگلستان منظور گردد و در مقابل بافت سنتی وتاریخی خیابان نوغان در شهر مشهد در نبود مشی مناسب و عدم تدبیر و نگاه کوتاه مدت ، با قدمت بیش از هزار سال تخریب و دچار آشفتگیگردد و هویت آن در میان انبوه سازی های غیر متعارف وعدم تناسبات کالبدی از بین برود. تحلیل روند و عملکرد در این دو خیابان ، چالش ها وراهکارهای کاربردی مناسبی را پیش روی برنامه ریزان شهری قرار می دهد که می توان با توجه به آنها واستفاده از تجارب کشورهای پیشگام دردخالت اصولی در بافت کهن و ارزشمند ، از تخریب هرچه بیشتر و از بین رفتن آنها جلوگیری و به عنوان یک فرصت توسعه از ابعاد سیاسی،اجتماعی و اقتصادی در دستور کار قرار گیرد و ساکنان آن نیزضمن حفظ هویت، درکنارمشارکت فعال در طرح های توسعه شهری و باز زندهسازی بافت های فرسوده، در کنار حفظ هویت ملی، از مزایای اقتصادی آن نیز بهره مندگردند.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، تاریخ و هویت ، بافت فرسوده ، خیابان نوغان مشهد ، خیابان ریجنت لندن