رابطه بین پایداری شهری و بهبود عملکرد سازه های ساختمانی

ساختمان مسکونی که بر اساس مقررات معماری سختگیرانه ای ساخته شده است. معمولا برای ساختمان های ساختمانی مناسبنیست. تبعیت از شاخص های پایداری می تواند در ارتقای عملکرد سازه های ساختمانی موثر باشد. مقاله ی حاضر با روش توصیفی- تحلیلی است و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. هدف این پژوهش، شناسایی شاخص های پایداری شهری بر بهبود عملکرد سازه های ساختمانی است. شیوه جمع آوری اطلاعات پیمایشی کتابخانه ای است. به طوری که ضمن مطالعات کتابخانه ای و پیمایشی- میدانی از نظرات کارشناسان نیز، استفاده شده است. جهت امتیازدهی به معیارها و پارامترهای مربوطه برای شناسایی و انتخاب اثرگذارترین شاخص های پایداری شهری، از طریق آزمون آماری همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج تحقیقنشان می دهد شاخص های هویت پایدار با شدت همبستگی (۱)، سرزندگی با شدت همبستگی (۷۶۵ /.)، تعلق خاطر به ساکنان باشدت (۴۹۶ /.)، امنیت پایدار، (۰۸۱ /.)، وجود فضای سبز، (۵۰۴ /.)، به دست آمده است و همه ی شاخص های با سطح معناداریکمتر از ۰۰۵ /. می باشد و با اطمینان ۹۵ درصد قابل تحقق است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری شهری ، عملکرد سازه ، عملکرد سازه ساختمانی