تاثیر ژیمناستیک و آمادگی جسمانی بر سلامت روان دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ی غیرورزشکار

سابقه و هدف : هدف از این مطالعه، بررسی تاثیرات ورزش هایی رقابتی مانند ژیمناستیک با ورزش هایی مانند آمادگی جسمانی، که بیشتر برای تفریح و سلامتی انجام می شود، بر سلامت روان است .مواد و روش ها : چهل وپنج دانش آموز پسر مقطع متوسطه ی اول (سن ۱۴/۹۱±۰/۹۲ سال، وزن ۵۹/۱۸±۱۳/۵۸ کیلوگرم؛ نمایه ی توده ی بدنی ۲۰/۶۱±۳/۸۱ کیلوگرم/مترمربع) به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه آمادگی جسمانی ( ۱۵ نفر)، گروه ژیمناستیک ۱۵ نفر، و گروه کنترل ۱۵ نفر. گروه های تجربی (گروه های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک) سه بار در هفته و به مدت ۸ هفته به ترتیب، تمرینات آمادگی جسمانی و ژیمناستیک را انجام دادند؛ و گروه کنترل هم به فعالیت های معمول خود ادامه دادند. سلامت روان با فرم ۲۸ سوالی پرسشنامه ی سلامت عمومی (GHQ-۲۸) ارزیابی شد. داده ها توسط آزمون t وابسته (مقادیر پیش و پس آزمون) و آزمون تحلیل واریانس (آنوا) یک سویه (اختلاف پیش و پس آزمون) توسط نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۱ با سطح معنی داری کمتر از ۰/۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : نتایج نشان داد که ورزش به طور قابل توجهی سطح سلامت روان گروه های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک را در مقایسه با مقادیر پیش آزمون در همه ی خرده مقیاس ها بهبود داده است p<۰/۰۵ گروه های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک بهبود معنی داری در مقایسه با گروه کنترل در تمام خرده مقیاس های سلامت روان نشان دادند p<۰/۰۵ گروه های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک بهبود معنی داری در مقایسه با گروه کنترل در تمام خرده مقیاس های سلامت روان نشان دادند p<۰/۰۵ همچنین، سطح سلامت روان گروه آمادگی جسمانی در مقایسه با گروه ژیمناستیک بهبود معنی داری را نشان داد p<۰/۰۵ استنتاج : نتیجه مطالعه حاضر نشان داد که هر دو نوع برنامه ی تمرینی ورزشی، منجر به بهبود سلامت روان دانش آموزان دوره ی متوسطه ی اول می شود. بااین حال، برنامه های آمادگی جسمانی بیش از تمرینات ژیمناستیک، سلامت روان را بهبود بخشیده اند

کلیدواژه ها:

پرسشنامه سلامت عمومی ، رقابت ، اوقات فراغت