شناسایی عوامل موثر در عدم استفاده مناسب از آموزش مجازی در ایام کووید ۱۹ از دیدگاه دانشجویان

مقدمه: نیاز به آموزش مجازی باتوجه به مزایای آن در مقایسه با آموزش سنتی در هر زمان احساس میشد که در ایام شیوع کووید ۱۹ و عدم حضور دانشجویان در دانشگاه ها،ضرورت این نوع آموزش به اوج خود رسید. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر در عدم استفاده مناسب از آموزش مجازی در ایام کووید ۱۹ از دیدگاه دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی همدان می-باشد.روش کار: مطالعه حاضر توصیفی، مقطعی است. جامعه آماری دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی همدان به تعداد ۳۵۰ می باشند که براساس جدول مورگان از بین آن ها  نمونه ای به تعداد ۲۰۶ نفر براساس معیار ورود و خروج به روش تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. برای تعیین روایی محتوایی پرسشنامه، از نظرات ۱۰ متخصص در این حوزه استفاده شد که براساس فرمول CVR مورد بررسی قرار گرفت مقدار بدست آمده مجموع پرسشنامه ۹۸/۰ بود که براساس جدول لاوشه مقدار قابل قبولی می باشد. همچنین شاخص روایی محتوایی CVI برای مربوط بودن، واضح بودن و ساده بودن به ترتیب ۸۹/۰، ۹۳/۰، ۹۰/۰ بود که با توجه به اینکه  مقدار بالاتری از ۷۹/۰ دارند مورد قبول است. جهت بررسی داده-ها از آزمون توصیفی(میانگین) و آزمون استنباطی(تحلیل عاملی اکتشافی) استفاده شد این داده ها با نرم افزار Spss نسخه ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: بطور کلی ۸ عامل (آموزشی، فردی، اجرایی، مدیریتی، فنی، بودجه ای، سازمانی، فرهنگی) در مجموع ۸۱۹/۷۴  درصد از کل واریانس راتبیین می کند که عامل پداگوژی ۹۷۹/۴ درصد از تبیین واریانس بیش ترین سهم را در تببین متغییر داشت و عامل فرهنگی ۵۸۸/۱ درصد از تبیین واریانس کمترین سهم را در تبیین متغییر داشت.نتیجه گیری: مهم ترین مشکلات دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در استفاده از آموزش مجازی در ایام کووید ۱۹ مانع پداگوژی بود که نیاز است اساتید درباره محتوایی که تدریس می کنند و نحوه بیان آن محتوا  بازاندیشی کنند و باعث جلب توجه فراگیران و فعال شدن آن ها شوند.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، دانشجویان ، کووید ۱۹