تحلیل گرایش های فضایی در حوزه عملکرد نظام شهری و منطقه ای استان قزوین

امروزه موضوع نابرابری ها و عدم تعادل فضایی میان سکونتگاه های شهری و به تبع آن وجود دوگانگی اقتصادی، قطب رشد و پراکندگی نقاط جمعیتی، کاهش رونق و جمعیت بسیاری از شهرهای کوچک از مباحث مهم برنامه ریزان شهری و منطقه ای است. لذا پژوهش حاضر به صورت توصیفی و تحلیلی به بررسی و تحلیل گرایش های فضایی نظام شهری در استان قزوین می پردازد. در این راستا جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل های آنتروپی، منحنی لورنز و ضریب جینی و همچنین تئوری نقطه شکست استفاده شده است. نتایج و یافته های تحقیق نشان می دهد علی رقم کاهش عدم تعادل در استان، همچنان شهرهای رده پایین تر در جذب جمعیت و ایجاد تعادل بسیار نا موفق هستند. و شاید با توجه بیشتر به شهرهای متوسط و کوچکتر و تخصیص منابع بیشتر به آن ها بتوان گام مثبتی در این راستا برداشت.

کلیدواژه ها:

گرایش های فضایی ، نظام شهری ، عدم تعادل ، آنتروپی ، ضریب جینی ، تئوری نقطه شکست