اثر افزودنی های بتن در سازه های مجاور با آب دریا

خوردگی بتن امروزه موضوعی است که علی الرغم توجه کمتر از اهمیت بالایی برخوردار است خوردگی دربتن انواع و دلایل متعددی میتواند داشته باشد که یکی از این دلائل ناشی از شوری و املاح موجود در آب دریا می تواند باشد.تاثیر آب دریا بر سازه های بتنی با توجه به وجود املاح و یون های موجود در آب دریا، موضوعی بسیار حساس میباشد که گاه کم توجهی به این موضوع ضمن تسریع بخشیدن به فرسایش بتن میتوانند خسارات زیان باری را بجا بگذارد از این رو مطالعه و تحقیق در این باره از مسائل مهم تحقیقاتی در مهندسی عمران است. در این تحقیق به اثر افزودنی های بتن در سازه های بتنی که در مجاورت آب دریا قرار دارند وتاثیر افزودنی های الیافی با جنس های مختلف در بتن تحت شرایط آب دریا پرداخته شده است.. بر اساس نتایج تغییرات مقاومت فشاری برای نمونه های بتن۷روزه،۲۸روزه و ۹۰ روزه مشاهده شده است که در هر دو حالت نگهداری تحت آب معمولی و نیز آب شور دریا ، بیشترین مقاومت فشاری برای بتن با ۵% الیاف فولادی و می باشد و همچنین کمترین مقاومت ثبت شده برای نمونه بتن با ۵% الیاف پلی پروپیلن تحت شرایط نگهداری آب شور دریا می باشد . همچین مقاومت فشاری بتن تحت شرایط نگهداری در آب شور دریا نسبت به شرایط آب معمولی، در کلیه نمونه های آزمایشگاهی کمتر بوده است. بر اساس نتایج تغییرات مقاومت خمشی برای نمونه های بتن ۷روزه ، ۲۸روزه و۹۰ روزه مشاهده شده است که در هر دو حالت نگهداری تحت آب معمولی و نیز آب شوردریا ، بیشترین مقاومت خمشی برای بتن با ۳% الیاف فولادی ثبت گردیده است. به علاوه، مقاومت خمشی بتن تحت شرایط نگهداری در آب شور نسبت به آب معمولی، در کلیه نمونه های آزمایشگاهی کمتر بوده است. لذا در نهایت جهت بهبود مقاومت فشاری نمونه های در معرض آب شور استفاده از الیاف فولادی به میزان ۵% توصیه و پیشنهاد میگردد. همچنین جهت بهبود مقاومت خمشی نمونه های بتنی استفاده از الیاف فولادی به میزان ۳% پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

افزودنی های بتن ، آب دریا ، بتن ، الیاف ، مطالعات آزمایشگاهی