واکاوی رابطه کارکرد شهرسازی و معماری در نگرش سیستمی

کارکرد شهرسازی، شامل ساخت شهر از طریق طراحی محیط شهری، برنامه ریزی منابع و مدیریت آن ها برای رفع نیازهای عمومی جمعیت شهری است. در ارتباط تنگاتنگی با این کارکرد، کارکرد معماری مطرح است که با طراحی و شکل دادن به فضای زیست انسان در غالب بناها، تخصیص مواد و یا مدیریت سرنوشت ساختمان ها، به نیازهای افراد در پیوند با محیط پیرامونشان پاسخ می دهد. بااین حال پیوند نزدیک این دو کارکرد و جایگاه آن ها در سیستم شهر به روشنی مشخص نیست و کمتر به رابطه این دو کارکرد در سیستم شهر پرداخته شده است. ازاین رو این پژوهش به دنبال فهم رابطه آن ها و شناسایی جریان برقرارکننده این رابطه است. لذا پس از تدقیق دو کارکرد با مطالعات کتابخانه ای، به کمک روش توصیفی و تحلیل محتوا و با استفاده از نگرش سیستمی رابطه این دو کارکرد به شکلی دقیق تر تبیین شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که رابطه ای دوسویه بین بروندادهای سیستم معماری و سیستم های دیگر موجود در شهر با سیستم شهرسازی بایستی برقرار شود که برخی مشکلات موجود نیز ناشی از همین رابطه نامناسب بین این دو کارکرد در شهر است. خروجی های کارکرد معماری به مثابه سیستمی واحد، به عنوان دروندادهایی وارد سیستم شهرسازی شده و در کانالی که محیط آن مجتمع های شهری و روستایی است جریان می یابند. ماحصل این سیستم بروندادهای کارکرد شهرسازی (شهر و فضای شهری) بوده و اینگونه فرآیند شهرسازی تکمیل می گردد. با توجه به همبستگی موجود در بین سیستم ها، برطرف کردن مسائل آنها، بخش عمده ای از مسائلی که در رابطه بین کارکرد معماری و شهرسازی وجود دارد نیز برطرف خواهد شد.

کلیدواژه ها:

نگرش سیستمی ، رابطه ، کارکرد شهرسازی ، کارکرد معماری