طراحی خانه کودک با تاثیر از ویژگی های روانشناسی محیط (نمونه موردی: بخشی از فضای بایر خیابان اجتهاد در شهر بیرجند)

امروزه این حقیقت انکار ناپذیر به اثبات رسیده است که کودکان در سنین طفولیت تنها به مراقبت جسمانی نیاز ندارند، بلکه توجه باید همه ابعاد وجودی آنها شامل جنبه های روانی، عاطفی، شخصیتی، هوشی، شناختی و اخلاقی را در برگیرد. عقیده بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت بر این است که شخصیت هر انسان در ۶ سال اول زندگی او شکل می گیرد. نیز باید دانست که ساختمان هایی که به عنوان کودکستان از آنها استفاده می شود عموما با کاربری مسکونی و کاربری های دیگر بوده اند که از لحاظ کالبد معماری متناسب با نیازهای کودکان نمی باشند. برای اینکه مناظر کودکانه بتواند در روند رشد کودک در ابعاد مختلف تاثیر مثبت ایفا کند، طراحی آن باید بر اساس مبانی نظری و اصولی صورت پذیرد که بر پایه شناخت همه جانبه کودک استوارند. بر اساس نظریات روانشناسانی چون ژان پیاژه فضای خانه کودک باید قادر باشد نیروهای ذهنی و احساسی و خلاقه کودک را تحت تاثیر قرار داده و از این طریق هم در آموزش او شرکت کنند و هم محیطی با طراوت برای وی بوجود اورد. ژان پیاژه موثرترین نظریه را در اواسط قرن بیستم درباره رشد کودک به وجود آورد. به عقیده پیاژه رشد عقلی از «کنش متقابل» مدام کودک و جهان پیرامون وی پدید می آید، لذا در این پژوهش با مرور توصیفی-تحلیلی ادبیات موضوع، هدف ایجاد حس تعلق در می یابیم و سپس با بررسی انواع فضاها از دیدگاه کودکان و تجزیه و تحلیل علایق، به جذابیت و زشتی های فضاها از دید آنها دست خواهیم یافت که در نهایت این نحو بررسی روانشناسی محیط کمک خواهد کرد که محیطی صمیمانه جهت جذب کودک بوجود آید.

کلیدواژه ها:

کودک ، ژان پیاژه ، نیازها و علایق ذاتی کودکان ، روانشناسی محیط