مبانی مرمت بافت های تاریخی شهری نمونه موردی مرمت کاروانسرای وزیر قزوین

مرمت بناهای تاریخی از ابتدا با توجه به شرایط خاص مورد نیاز هر دوره انجام می گرفته است که طی صد سال گذشته اهمیت مرمت بناهای تاریخی به علت زنده نگه داشتن هویت تاریخی شهر و توسعه پایدار اقتصادی بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است . مرمت بنا های تاریخی به معنای باز سازی و مقاوم سازی اثر در برابر فروریختگی های موجود از ابتدا تا کنون و حفاظت از بنا در برابر مخاطرات استفاده از آن می باشد که در قرن بیستم دستور العمل های مدونی برای این امر تهیه شد تا آثار تاریخی جوامع مختلف بشری مورد حفاظت و نگهداری قرار گیرد.این مقاله با هدف شناسایی ، تحلیل و برنامه ریزی طرح مرمت و احیا مجموعه تاریخی کاروانسرای وزیر که در روند توسعه به شهر بسیاری از نمادهای اصیل و بومی خود را از دست داده است ازطریق تئوری ها مرمتی ، منشورها و مصوبات جهانی مرمت شهری با نشان دادن مرمت های صورت گرفته دراین مجموعه به هدف مطلوبی که همانا احیا و باززنده سازی بافت های تاریخی است ، برسد. بنابراین پس از شناخت بنا، به بررسی عارضه های ایجادشده و دلایل آن و درمان های احتمالی پرداخته و سپس طرح احیای بنا با توجه به قابلیت های فضایی و کالبدی و با تعریف کاربری صحیح و در خور بنای مورد نظر ارائه شده است تا از این طریق علاوه بر رفع نیازهای جامعه و تغییر دیدگاه ساکنین بافت نسبت به بناهای قدیمی، موجبات حفاظت از بنا را نیز فراهم آورد. از این رو روش تحقیق این نوشتار از جهت هدف به صورت کاربردی و از جهت روش به صورت توصیفی، تحلیلی است و روش گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و مقالات مرتبط با مبانی مرمت ابنیه می باشد و درنهایت روش تجزیه و تحلیل به صورت کیفی میباشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، تئوری هامرمتی ، باززنده سازی ، طرح احیا