بررسی توزیع و دسترسی مکانی به بیمارستان های شهری (مطالعه موردی: شهر زنجان)

توزیع نامناسب خدمات باعث شکل گیری گروههای اجتماعی در شهرها و زمینه ساز نا برابریها و بی عد التی در شهرهاشده است، به طوریکه امروزه فضاهای شهری به عرصه تضادهای اجتماعی بدل شده است. دسترسی به خدمات که یکی از مولفه های اساسی در توسعه پایدار میباشد و برخورداری از تسهیلات شهری برای بررسی این نابرابریهای مکانی گزینه مناسبی میباشد. در این پژوهش، قابلیت دسترس ی ۱ بالقوه به بیمارستا نهای شهر زنجان با روش منطقه حوزه پوشش شناور دو مرحل های بهبود یافته ۲ مبتنی بر عرضه وتقاضا، در سطح بلوک و منطقه تحت شبکه ۳ جاده و با استخراج ماتریس هزینه مبدا_ مقصد ۴ برای سال ۱۳۹۵ محاسبه شده است. نتایج حاصله حاکی از نابرابری در دسترسی به خدمات و نابرابری توزیع در سطح شهر میباشد به طوری که دسترسی شمال شرقی منطقه یک در مقطع زمانی مورد نظر دارای بالاترین دسترسی، شرق منطقه سه یا همان مرکز شهر دارای دسترسی متوسط و غرب منطقه یک و منطقه سه دارای پایینترین دسترسی میبا شد. نتایج حاصل از این تحقیق اهمیت و قابلیت استفاده از نقشه و سامانههای اطلاعات جغرافیایی را در تعیین شاخصهای عدالت فضایی را بار دیگر نشان داد. از این نتایج میتوان در رفع کمبودها و بهبود عدالت فضایی بهره جست .

کلیدواژه ها:

دسترسی مکانی ، GIS ، E۲SFCA ، روش حوزه پوشش شناور دو مرحله ای بهبود یافته ، بیمارستان ،